Ali bin Abi Tolib
‘Alī bin Abī Tolib (Arab: علي بن أﺑﻲ طالب, Persia: علی پسر ابو طالب) (599 – 661) nyaéta salah saurang pemeluk Islam kahiji ogé kaluarga ti Nabi Muhammad.[1] Numutkeun Islam Sunni, anjeunna nyaéta Khalifah pamungkas tina Khulafaur Rasyidin.[1] Sedengkeun Syi'ah miboga pamadegan yén Ali téh nyaéta Imam sakaligus Khalifah mimiti anu dipilih ku Rasulullah Muhammad SAW.[1] Unikna sanajan Sunni teu ngaku konsép Imamah maranéhna satuju nyebat Ali ku sebutan Imam, ahirna Ali jadi hiji-hijina Khalifah anu sakaligus Imam.[1] Ali nyaéta dulur ti Muhammad, jeung sabada nikah jeung Fatimah az-Zahra, anjeunna jadi minantu Muhammad.[1]
Biografi édit
Ali bin Abi Tolib bin Abdul Mutthalib, AL-Qurasy al-hasymi, salaku anak paman Rasulullah saw jeung minantu Rosul saw.[2] Anjeunna nyaéta salah saurang sahabat jeung tokoh anu dipikawanoh ku umat Islam, digumelarkeun dina taun ka-20 saacan kanabian.[2] Anjeunna milu dina sakabéh peperangan iwal perang tabuk, anjeunna salah sahiji kesatria anu dibéré bewara gumbira ku Nabi saw yén anjeunna bakal asup surga.[2] Ahli sajarah berpendapat yén kulit Ali warnana hideung sawo asak, boga jénggot nu kandel, awakna keker, rarayna kasép, rada pendék.[2] Anjeunna maot dipaéhan ku salah saurang khawarij nu ngaranna Ibnu Muljim.[2]
Ali maénkeun peran penting dina taun awal Islam nalika Muslim ngalaman perlakuan kejam di Mekah. Sanggeus pindah ka Madinah dina 622, Muhammad nikah putrina, Fatimah, jeung Ali sarta nyatakeun duduluran jeung manéhna. Ali janten sekretaris sareng wakil Muhammad salami periode ieu, ogé salah sahiji pamawa bandéra pasukan Islam. Loba ucapan Muhammad muji Ali, kaasup paling kontroversial di Ghadir Khumm taun 632, "Saha wae anu kuring jadikeun pamingpin, mangka Ali bakal jadi pamingpin." Interprétasi kecap Arab "mawla" dina hadits ieu didebatkeun: Pikeun Muslim Syiah, eta negeskeun otoritas agama jeung pulitik Ali, sedengkeun Muslim Sunni nganggap eta ngan pernyataan silaturahim.
Sanggeus pupusna Muhammad dina taun anu sarua, sakelompok Muslim ngumpul dina henteuna Ali sarta milih Abu Bakar ash-Siddiq salaku khalifah anyar. Ali teras ngantunkeun klaimna pikeun kapamimpinan sareng mundur tina kahirupan umum nalika pamaréntahan Abu Bakar sareng Umar bin Khattab. Sanajan sok dipenta pikeun méré naséhat, Ali nolak sababaraha amalan khalifah kahiji, sahingga kaleungitan kasempetan pikeun jadi khalifah nepi ka jabatanna murag ka Utsman bin Affan.
Ali kritis pisan ka Utsman, anu dituduh nepotisme sareng korupsi. Sanajan kitu, Ali ogé mediasi antara Utsman jeung pemberontak propinsi anu ambek dina kawijakan kontroversial na. Saatos rajapati Utsman dina 656, Ali kapilih jadi khalifah di Madinah. Anjeunna nyanghareupan dua pemberontakan anu misah, salah sahijina dipingpin ku Talha, Zubair, sareng Aisyah, anu éléh dina Perang Jamal taun 656. Pemberontakan kadua dipimpin ku Muawiyah bin Abu Sufyan, anu ditungtungan ku Perang Siffin taun 657. .
Ali ogé kedah nyanghareupan kelompok Khawarij, anu ngawangun kelompok pemberontak saatos Perang Siffin. Maranéhna ditumpes ku Ali dina Perang Nahrawan taun 658. Tapi, Ali tiwas ku anggota Khawarij dina taun 661, méré jalan pikeun Muawiyah ngarebut kakawasaan jeung ngadegkeun dinasti Umayyah.
Dina kabudayaan Muslim, Ali dihormatan pikeun kawani, kajujuran, bakti ka Islam, kabeungharan, sareng perlakuan adil ka sadaya umat Islam. Anjeunna dianggap salah sahiji archetypes Islam ngeunaan soldadu incorruptible jeung pra-Islam. Pikeun Sunni, anjeunna mangrupikeun Khulafaur Rasyidin anu terakhir, sedengkeun pikeun Syiah, anjeunna mangrupikeun Imam anu munggaran, panerusna agama sareng politik Muhammad. Makam Ali di Najaf, Irak, mangrupikeun tujuan ziarah utama pikeun Syiah. Warisan sareng ajaran Ali didokumentasikeun dina sagala rupa buku, kalebet anu kasohor, Nahjul Balaghah.
Karir politik édit
Di Madinah, Ali janten sekretaris sareng wakil Muhammad. Anjeunna oge salah sahiji scribes ditugaskeun ku Muhammad nulis Al Qur'an. Dina 628, Ali nulis sarat tina Traktat Hudaibiyah, hiji perjangjian perdamaian antara Muslim jeung kafir Mekah. Dina 630, wahyu ilahi ngajurung Muhammad ngaganti Abu Bakar ku Ali pikeun ngumumkeun hal-hal penting ngeunaan Al Qur'an di Mekah, sakumaha kacatet dina kumpulan hadits Sunni, Sunan an-Nasa'i. Ali ogé maénkeun peran dina mastikeun penaklukan Mekah dina 630 lumangsung tanpa pertumpahan darah, ogé ngancurkeun brahala di Ka'bah. Dina 631, Ali dikirim pikeun nyebarkeun Islam di Yaman sarta ngajarkeun agama ka populasi Hamdani Yaman anu geus hijrah damai. Salian ti éta, Ali ogé junun ngaréngsékeun sengketa getih antara umat Islam jeung Bani Jadzimah sacara damai.
Karir militér édit
Ali marengan Muhammad dina sagala misi militér na iwal ti Ekspedisi Tabuk dina 630, dimana Ali ditinggalkeun pikeun ngurus Madinah. Hadits ngeunaan kajadian ieu nyebutkeun, "Naha anjeun moal sugema lamun Ali, ngadeg saméméh kuring sakumaha Harun ngadeg saméméh Musa, kajaba moal aya deui nabi sanggeus kuring?" Pernyataan ieu kapanggih dina sumber kanonik Sunni, kalebet Sahih al-Bukhari sareng Sahih Muslim. Pikeun Syiah, hadits ieu negeskeun hak Ali pikeun jadi penerus sah Muhammad. Dina henteuna Muhammad, Ali maréntahkeun ekspedisi ka Fadak dina 628.
Ali kasohor ku kagagahanana di medan perang, sareng kaberehanana ka musuh-musuh anu eleh. Anjeunna ngayakeun spanduk dina Perang Badar (624) sareng Perang Khaibar (628). Anjeunna staunchly mertahankeun Muhammad dina Perang Uhud (625) jeung Perang Hunain (630), malah kameunangan Muslim dina Perang Khaibar éta alatan kawani na, dimana anjeunna disebutkeun geus torek jeung ngangkat gerbang beusi tina. benteng musuh. Ali ogé ngéléhkeun jawara Quraisy Amr bin Abdul Wudd dina Perang Khandaq di 627. Numutkeun ahli sajarah Sunni ath-Thabari, Muhammad dilaporkeun geus ngadéngé sora ilahi hurung kaluar di Uhud nyebutkeun "[Teu aya] pedang iwal Zulfiqar. [Pedang Ali], sareng [teu aya] prajurit ngora (fata) iwal Ali." Ali jeung baturna, Zubair bin Awwam, tétéla mangrupa salah sahiji sahabat senior anu ngawas pembantaian urang Bani Quraizhah pikeun panghianatan maranéhanana dina 626–627, sanajan sajarahna carita ieu diragukeun.
Rujukan édit
|
Artikel ieu mangrupa taratas, perlu disampurnakeun. Upami sadérék uninga langkung paos perkawis ieu, dihaturan kanggo ngalengkepan. |