Guguritan: Béda antarrépisi
Konten dihapus Konten ditambahkan
Tidak ada ringkasan suntingan |
Tidak ada ringkasan suntingan |
||
Baris ka-1:
[[Gambar:Guguritan.jpg|thumb|right|Buku Guguritan Ajip Rosidi.]]
'''Guguritan''' nyaéta ungkara sastra anu winangun [[dangding]] atawa [[pupuh]] anu sakapeung ogé sok disebut [[wawacan]].<ref name="sumber1">{{id}} Rosidi, Ajip. ''Guguritan'', Kiblat Buku Utama, Bandung,2011.</ref> Henteu aya wangenan anu cindek anu ngabédakeun guguritan jeung wawacan.<ref name="sumber1">{{id}}</ref> Sanajan guguritan mah biasana dipaké nyebut dangding anu henteu panjang tur biasana ngagambarkeun rasa lirik anu nulisna atawa mangrupa naséhat, sedengkeun ari wawacan biasana mangrupa carita, tapi henteu saeutik guguritan anu panjangna leuwih ti wawacan, upamana guguritan kénging [[H. Hasan Mustapa]] (1852-1930) aya nu panjangna nepika 500 pada, réréana panjangna kurang leuwih 200 pada, sabalikna réa wawacan anu ngan ukur saratus dua ratus pada.<ref name="sumber1">{{id}}</ref> Kitu deui aya deuih guguritan anu eusina mangrupa carita anu kayaning "Kiamat Leutik" kénging [[Toebagoes Djajadilaga]] atawa "Nu Alus Tetep Alusna" Kénging [[A. Kartawinata]] ( dimuat dina mingguan [[Parahiangan]], 1930).<ref name="sumber1">{{id}}</ref> Ari [[H. Moehamad Moesa]] nyebut dangdinganana [[Wulangkrama]], [[Wulang Guru]], jeung [[Wulang Murid]] anu eusina naséhat tur panjangna masing-masing ngan ukur wewelasan jeung likuran pada téh, wawacan.<ref name="sumber1">{{id}}</ref> Jadi umumna mah bédana guguritan jeung wawacan téh sok dumasar kana panjang-pondokna baé, salian ti gumantung kana kahayang nu nganggitna téh.<ref name="sumber1">{{id}}</ref> Nu panjang mahi sabukueun disebut wawacan, sanajan eusina henteu ngalalakon, sabalikna nu pondok disebut guguritan sanajan ngalalakon.<ref name="sumber1">{{id}}</ref> Sumberna ngan sacara lisan pada ngapalkeun atawa paling-paling diseténsil pikeun lingkungan husus.<ref name="sumber1">{{id}}</ref>.
Wangun basa ugeran anu ditulis saluyu jeung aturan [[dangding]], biasana mangrupa lirik anu ngalukiskeun perasaan penulisna, tapi loba ogé anu mangrupa naséhat atawa kisah. Guguritan biasan ngan ukur tina sababaraha pada, sanajan [[Dangdanggula]] Laut Kidul jeung [[Asmarandana]] Lahir Batin, rada panjang, kitu ogé guguritan [[H.Hasan Mustapa]] umumna 100-200 pada, aya ogé anu 400 pada panjangna. Jalma maca guguritan biasana dilagukeun anu disebut ngahariring nyaéta ku lagu-lagu tembang, aya ogé sababaraha guguritan nu dipaké salaku patokan nembangkeun [[pupuh]], misalna pada kahiji Laut Kidul dipaké nyanyikeun lagu pupuh dangdanggula, sedeengkeun pada kahiji Lahir Batin dipaké pikeun nyanyikeun lagu pupuh Asmarandana. Dina masa saacan perang murid-murid di sakola Angka II jeung utamana Sakola Guru (Normaalschool) diajrkeun nembang jeung nulis guguritan, nu matak maranehanana terampil lain ngan ukur nyanyikeun sesuai jeung lagu pupuh, tapi bisa ogé nyusun guguritan ku sorangan biasana di nyanyikeun dina acara tertentu, misalna perpisahan sakola, peringatan hari besar, aya ogé dina surat menyurat. Katerampilan nyieun guguritan dianggap salaku kahéngkéran hiji jalma komo lamun manehna pinter nembangkeunana ogé. Sabab dina masa sanggeus perang disakola-sakola Dangding jeung cara nembang teu diajarkeun sacara inténsif,ku kituna guguritan leungit popularitasna, kecuali dikalangan ahli mamaos tapi éta ogé ngan ukur kawatesan ku ngapalkeun guguritan nu geus aya. Sanajan kitu guguritan kadang-kadang, di muat dina [[majalah]] atawa surat kabar. Kumpulan guguritan anu munggaran, anyar terbit taun 1991, nyaéta ''[[Jamparing Hariring]]'' (Anak panah senandung)) Karya [[Dédi Widyagiri]], sarta dituturkeun ku guguritan Munggah Haji ku [[Yus Rusyana]] (Bandung 1995), Ring-ring Ciawaking [[Wahyu Wibisana]] (Bandung 1999), jeung Jaladri Tingtrim ku [[Dyah Padmini]] (Jakarta 2000).
==Referensi==
| |||