Al Fatihah: Béda antarrépisi

Iman ka [[Pangéran]] Anu Maha Tunggal dituliskeun dina ayat ka-2, di mana dinyatakeun kalayan teges yén sagala puji sarta ucapan sukur alatan hiji nikmat téh pikeun Alloh lantaran Alloh Nu Nyipta sarta nu jadi Asal ti sagala nikmat anu aya di ieu alam. Diantara nikmat éta nyaéta: nikmat nyiptakeun, nikmat ngatik sarta numuwuhkeun, sabab kecap ''Rabb'' ('''ربّ''') dina kalimah ''Rabbul-'aalamiin'' (ربّ''' العالمين''') henteu ngan boga harti Pangéran atawa Pangawasa hungkul, tapi ogé ngandung harti ''tarbiyah'' ('''التربية''') nyaéta ngatik sarta numuwuhkeun. Hal ieu némbongkeun yén sagala nikmat anu katempo ku hiji jalma dina dirina sorangan sarta dina ieu alam asalna ti Alloh, lantaran Alloh Anu Maha Ngawasa di ieu alam. Hal ieu kudu diperhatikeun sarta dipikirkeun ku manusa sajero-jerona, sahingga ngajadi sumber rupa-rupa élmu pangaweruh anu bisa nambahan kayakinan manusa kana kaagungan sarta kamuliaan Alloh, sarta kapaké pikeun balaréa. Ku alatan kaimanan (katauhidan) éta mangrupa masalah anu poko, mangka dina jero surat Al Fatihah teu cukup dinyatakeun ku isarat waé, tapi ditegeskan sarta dilengkepan ku ayat 5, nyaéta: Iyyaaka na'budu wa iyyaka nasta'iin/'''إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِين''' (Mung ka Gusti abdi sadaya ibadah, sareng mung ka Gusti abdi sadaya neda pitulung).

 

 

=== Hukum-hukum ===