Sistim tulis Jepang: Béda antarrépisi
Konten dihapus Konten ditambahkan
m Ngarapihkeun éjahan, replaced: oge → ogé (5), nyaeta → nyaéta (5), make → maké (10), ngarupakeun → mangrupa, yen → yén , dipake → dipaké (21), ea → éa (6), kusabab → ku sabab, kabeh → kabéh (6), dipake → dipak... |
m Ngarapihkeun éjahan, replaced: pamarentah → pamaréntah (2), mere → méré (2) |
||
Baris ka-100:
Sanajan aya sababaraha bukti ngeunaan tulisan saméméhna nu disebut ''[[jindai moji]]'' (oge ''kamiyo moji'', [[:ja:神代文字|神代文字]], hartina "tulisan umur tuhan") kapanggih dina tulisan modern, sababaraha [[pictographic]], sababaraha [[Runic alphabet|runic]], sarta sabababaraha deukeut kana [[Korean language|Basa Korea]] [[Hangul]], ieu dianggap salaku promosi "hoax" [[Japanese nationalism|nasionalisme Jepang]] dina taun 1930-an. Contona bisa kapanggih di [http://www.langmaker.com/db/alp_jindaimoji.htm here].
Mimitina, karakter Basa Cina teu dipaké keur nulis Basa Jepang; sacara literatur hartina kamampu keu maca jeung nulis [[Classical Chinese|Basa Cina Klasik]]. Sistim ieu disebutna [[kanbun]] ([[:ja:漢文|漢文]]) nu geus dimekarkeun, nu maké boh karakter Cina ([[kanji]]) jeung kadang-kadang nu ampir sarua jeung grammar Basa Cina, tapi remen tanda diacritik diteundeun deukeut teks Basa Cina keur
Taya sistim tulisan nu dipaké dina Basa Jepang nepi ka mimiti diwangunna [[manyogana|man'yōgana]] ([[:ja:万葉仮名|万葉仮名]]), nu maké karakter Cina keur sora fonetikna (diturunkeun keu maca Basa Cina) tinimbang semantikna. Man'yōgana mimiti dipaké keur nulis sajak, saperti dina [[Manyoshu|Man'yōshū]] ([[:ja:万葉集|万葉集]]), nu mimiti dipaké samameh taun 759, sarta ti dinya diturunkeun sistim tulisan nu aya ayeuna. [[Hiragana]] jeung [[katakana]] duanana tumuwuh tina man'yōgana.
Baris ka-127:
=== Sanggeus PDII ===
Periode sanggeus [[Perang Dunya II]] nembongkeun parobahan nu gancang tur nyata dina reformasi sistim tulisan. Hal ieu sabagéan tina pangaruh kawijakan
* kawijakan maké sakabéh ''kana'' nu cara ngucap modern (現代仮名遣い ''gendaikanazukai''), ngagantikeun [[historical kana usage|pamakean kana heubeul]] (1946);
* mimiti migunakeun ''[[tōyō kanji]]'' (当用漢字), nu jumlah ''kanji'' diwatesan dipaké di sakola, teksbook jeung sajabana, tina 1,850 (1946), jeung nyederhanakeun bentuk kanji (tempo [[Shinjitai]]);
Baris ka-133:
* mimiti nambahkeun ''[[jinmeiyō kanji]]'' (人名用漢字) nu mangrupa kombinasi jeung ''tōyō kanji'' keur dipaké dina ngaran (1951).
(Salah sahiji usulan ti administrasi
séjénna, sistim nulis [[Yokogaki and tategaki|sistim tulisan datar ti katuhu ka kenca]] ilaharna diganti ku sistim tulis di kenca ka katuhu. Susunan katuhu ka kenca dipaké keur kasus husus tulisan nangtung, nu mana kolom karakter ti luhur, diteruskeun sistim datar per se; ieu dipaké keur sistim tulis sagaris dina tanad, jst. (contona tanda stasion di Tokyo dibaca 駅京東). Tulisan ieu masih dipaké dina sisi katuhu (atawa papan iklan) sababaraha kandaraan, kapal, jst, nu mana dipaké keur runtuyan teks ti hareup ka tukang dina kandaraan dina dua sisina.
Baris ka-145:
Sistim tulis Basa Jepang ngidinan keur nepikeun informasi dina komunaksi jeung basa séjén migunakeun kecap nu beda atawa ku nambahkeun katerangan ngeunaan éta kecap. Contona, kanji ''watashi'' atawa ''watakushi'' 私 "kuring" ilahar dipaké dina tulisan formal boh ku lalaki atawa awewe. Hiragana ''watashi'' わたし leuwih ilahar dipaké ku awewe dina tulisan informal saperti catetan harian atau surat ka bababaturan. Katakana ''watashi'' ワタシ jarang dipaké. Rōmaji ''watashi'' teu pernah dipaké, iwal ti dina kontek sakabéh-rōmaji.
Susunan Kanji ogé
==Romanisasi==
| |||