Aisyah: Béda antarrépisi

Dina agama Islam, geus ilahar gelar "Indung jalma-jalma Mu'min" ([[Basa Arab|Arab]]: أمّ المؤمنين ''ummul-mu'minīn''), ngarupikeun para garwa Nabi [[Muhammad]] s.a.w. minangka "Indung jalma-jalma nu ariman" dina [[Al-Qur'an]].<ref>"''Nabi téh (kuduna) lebih utama pikeun jalma-jalma mukmin tibatan diri maranéhna jeung isteri-isterina ngarupakeun indung-indung maranehna, jeung jalma-jalma nu ngabogaan hubungan kulawarga sabagian jeung sabagian lain saling boga hak (silih waris) dina Kitab [[Alloh]] tibatan jalma-jalma mu'mim jeung jalma-jalma Muhajirin, iwal lamun anjeun nyieun kahadéan ka dulur-dulur aranjeun (saagama). ''</ref> Anjeunaanjeunna dicutat tina rupa-rupa sumber anu seueurloba [[Hadis|hadits]], di mana kahirupan pribadi Nabi [[Muhammad]] s.s.w. jadi paguneman catur.

Sajarawan Sunni mandang Siti Aisyah salaku wanita anu pinter, buktina seueurloba [[hadis]] anu ngaguar kahirupan Nabi [[Muhammad]] s.a.w., diperkirakeun saparapat Hukum [[Islam]] asalna tina riwayat Siti Aisyah r.a. Siti Aisyah r.a. mangrupa istri utami Nabi [[Muhammad]] s.a.w. anu bisa janten conto kaum wanita.<ref name="Goodwin">Goodwin, Jan.</ref>

Anapon numutkeun sebagian riwayat Sunni, perang antara [[Kholifah]] [[Ali bin Abi Tolib|Ali bin Abi Tholib]] r.a. jeung Siti 'Aisyah r.a. dina Perang Jamal mangrupa berita bohong, anu dihaja disebarkan kaum nu hiri dengki ka [[Islam]]. Siti Aisyah r.a. ménta penjelasan ka Kholifah Ali r.a. naha nu maténi Kholifah [[Utsman bin Affan|Utsman]] r.a. teu geuwat dihukum. Jawaban Kholifah Ali r.a. nyaéta alesanana rék ngendalikeun heula nu belapati ka Kholifah Utsman r.a., kakara sanggeus kondisi kondusif hukuman dijalankeun, karana lamun hukum dilaksanakeun gurunggusuh bisa nimbulkeun dendam nu teu ayaeuweuh tungtungna. Tapi peutingna, nu maténi Kholifah Utsman r.a. & gorombolan Ibnu Sauda (Abdulloh bin Saba) anu sieun di ''qishosh'' sabada babadamian, nyerang ka kelompok Kholifah Ali r.a. jeung kelompok anu ngajaga Siti Aisyah r.a. nalika keur istirohat peuting sahingga masing-masing ngarasa diserang.<ref>''Al-Bidayah Wan Hinayah'', Ibnu Katsir.</ref>