Ibnu Rusyd: Béda antarrépisi
(taya bédana)
|
Révisi nurutkeun 3 Méi 2017 10.16
Ibnu Rusyd (14 April 1126 - 10 Désémber 1198) nya éta salah saurang filsuf muslim ti abad pertengahan.[1] Gumelar di Cordoba, Spanyol, ti kulawarga muslim Cordoba nu kasohor nu miboga jabatan sarta pangaruh nu kuat salila kurang leuwih dua generasi.[1] Miboga ngaran lengkep Abu Al-Walid Muhammad bin Ahmad bin Rusyd.[2] Sedengkeun bangsa Eropa leuwih sering disebut Averroes.[2]
_-_BAE09705.jpg) | |
| Gumelar | 14 April 1126[1] Cordoba, Spanyol[1] |
|---|---|
| Maot | 10 Désémber 1198 (yuswa 72)[1] |
| Jaman | Abad pertengahan (Mangsa kajayaan Islam)[1] |
Ibnu Rusyd kaasup filsuf sarta pamikir kasohor dina sajarah manusa.[2] Pamikiran-pamikiranana geus loba mangaruhan kana kabébasan jeung kabangkitan bangsa Eropa.[2] Universitas Padua di Itali jadi puseur sumebarna pamikiran-pamikiran Ibnu Rusyd]].[2]
Ibnu Rusyd nyuprih élmu di kota kalahiranana, nu di mana harita mangrupa puseur atikan jeung paélmuan di Eropa.[1] Ibnu Rusyd diajar hadis ka Abul Qasim, jeung Abu Abdullah Marzi.[1] Diajar fiqih ka Hafiz Abu Muhammad Ibnu Rizq.[1] Sarta diajar élmu kadokteran ka Abu Jafar, nepi ka Ibnu Rusyd meunang gelar kasarjanaan tinggi dina widang sastra, hukum, filosofi jeung kadokteran.[1]
Ibnu Rusyd kungsi nulis buku ngeunaan kadokteran saloba dua puluh buku.[2] Buku nu paling kasohor nya éta nu judulna Al-Kulliyat fi Ath-Thib, buku énsiklopedi kadokteran nu jumlahna tujuh jilid.[2] Dina sababaraha bukuna, Ibnu Rusyd ngajelaskeun susunan panon.[2] Manéhna ogé anu nyebutkeun yén manusa katarajang ku panyakit cacar ngan sakali saumur hirupna.[2] Ibnu Rusyd ogé kungsi ngoméntaran pasualan anatomi, yén saha waé nu neuleuman élmu anatomi, kaimananna ka Allah bakal naék.[2]
Rujukan
|
Artikel ieu mangrupa taratas, perlu disampurnakeun. Upami sadérék uninga langkung paos perkawis ieu, dihaturan kanggo ngalengkepan. |