Carita Pantun: Béda antarrépisi

'''Juru pantun''' nyaéta tukang mantun atawa [[jalma]] anu biasa ngalalakonkeun carita pantun dina [[pagelaran]] [[ritual]] (ngaruat) anu disebut mantun. Umumna mah [[lalaki]] anu jadi juru pantun téh, can kungsi kacatur aya juru pantun [[awéwé]]. Juru pantun téh lain [[pagawéan]] poko sabab anu jaradi juru pantun téh umumna mah baroga [[pacabakan]] maneuh, sakurang-kurangna boga pagawéan séjén. Kitu deui, nurutkeun [[tradisi]] mah jadi juru pantun téh lain pagawéan sabab [[buruh]] atawa upah, tapi mangrupa kawajiban [[moral]], kajurung ku niat nuluykeun [[amanat]]. Juru pantun réa anu teu ningali (lolong, [[tunanétra]]). Ieu hal téh bisa jadi réa pakuat-pakaitna, hususna jeung pasipatan midangkeun carita pantun anu merlukeun [[konséntrasi]], lantaran (wacana) lalakon téh kudu diapalkeun, apal cangkem, ditalar. Padumukan juru pantun umumna mah di pasisian atawa [[pakampungan]], kaliung ku alam kahirupan [[tatanén]]. Sawatara juru pantun guguruna tehtéh ti [[bapa]]na, [[aki]]na, atawa [[baraya]]na. Lalakon anu kapimilik ku juru pantun biasana mah henteu réa da kudu ditalar téa. Lian ti kudu apal kana [[lalakon]], juru pantun téh kudu bisa nyoara, nga[[lagu]], jeung bisa ngacapi sabab lalakon pantun téh dicaritakeunana lain digalantangkeun tapi dihaleuangkeum dipirig (diwirahmaan) ku [[sora]] [[kacapi]]. Kitu deui, juru pantun téh kudu apal kana tata cara prak-prakan mantun sabab mantun téh kaasup kana pagelaran [[ritual]]. <ref name=":1" />

Ieu pantun téh nyaéta wanda pantun nu asalna atawa sumebar di wewengkon [[Baduy]] ([[Kanékés Rawayan]]). Gelarna ieu sesebutan utamana sabada J.J. Meijer (1891) midangkeun tulisanana ngeunaan sawatara lalakon pantun ti daérah [[Gunung Kancana]], [[Banten Kidul]], meunang ngumpulkeun juru tulis Raksaatmadja. <ref name=":1">{{Cite book|title=Kamus Istilah Sastra Sunda|last=Iskandarwassid|first=|publisher=Geger Sunten|year=2016|isbn=|location=Bandung|pages=27}}</ref>