Carita rahayat Indonésia

Carita rahayat Indonésia nyaéta wangun tradisi lisan anu sumebar kalawan tatalépa di sakuliah nagara Indonésia. Di Indonésia carita rahayat téh leuwih katelah ku istilah dongéng.Sawatara hal nu jadi ciri utama carita rahayat di Indonésia yén carita rahayat téh mibanda ajén-ajén mitologi, anu satuluyna pikeun sawatara jalma mah dipiyakin pisan mitos-mitosna. Lian ti kitu, carita rahayat téh teu bisa dipikanyaho saha nu ngarangna sarta iraha dikarangna éta carita, kapan ieu carita rahayat mah sumebarna liwat tradisi lisan hungkul. Sok sanajan kitu, kiwari geus loba tarékah nu dilakonan pikeun ngalihkeun carita-carita tina sumber lisan kana wangun tinulis.

Sabab Indonésia mangrupa nagara anu beunghar dina étnis, budaya sarta agemanana, ngajadikeun bangga pikeun ngageneralisasikeun carita rahayat di Indonésia minangka hiji kasatuan mah. Lantaran sanajan Indonésia téh nagara kalawan populasi Islam panglobana di sakuliah dunya, tapi carita rahayat nu sumebar di Indonésia mah lolobana ti pangaruh séjén agama. Ieu disababkeun nusantara baheula pernah kapangaruhan ku ageman Hindu-Budha nu kabukti ku ayana karajaan sarta patilasanana nu miwatek karajaan Hindu-Budha. Ku kituna, carita rahayat di Indonésia teu bisa disakompétdaunkeun kana salah sahiji ageman atawa étnis nu nyampak. Malah béh dituna mah carita rahayat nusantara téh sumebar teu saukur di Indonésia hungkul, tapi ogé ngawengku nagara-nagara sagigireun Indonésia kayaning Malaysia, Singapura jeung Filipina. Anu jadi bukti yén carita rahayat Nusantara baheula sumebar leuwih lega batan kiwari salah sahijina nyaéta aya dongéng Si Kancil (Sunda: Sakadang Peucang) anu geus kakoncara di Indonésia tapi ogé geus dipikawanoh ti baheulana di nagara Malaysia. Ogé dongéng Si Kabayan anu geus teu bireuk deui di wewengkon tatar Sunda, sarta istilah Kabayan ogé geus dipikawanoh ti baheulana di nagara Filipina.