Novel téh prosa rékaan (fiksi) nu naratif (wujud lalakon), umumna panjang sarta galur caritana atawa plot-ma kompléks (ngarancabang). Ku lantaran kitu wandana, novel mah bisa midangkeun rupa-rupa palaku, ngasupkeun rupa-rupa kajadian, laluasa ngadéskripsikeun latar, jeung laluasa ngahirupkeun karakterisasikarakter palakuna. Dina [[basa]]-basa di [[Eropa]] mah umumna ngagunakeun istilah roman, nu asal muasalna tina [[kecap]] ''romance'' (puisi panjang atawa prosa anu ngolah lalakon asmara, atawa ngalalana). Tapi, basa Inggris mah milih istilah nu asalna ti basa Itali novella, hartina carita nu pondok dina bangun prosa. Dina abad ka-14 di [[Italia]] ceuyah sarta populér ku rupa-rupa [[roman]], boh anu punjul boh anu picisan. Lila-lila ngésér, istilah novella (dina basa Jerman: ''novella'') mindeng digunakeun saharti jeung novelét (novellete), prosa fiksi nu teu pati panjang. Dina sastra Sunda kungsi dibédakeun wangenan ngeunaan istilah novel jeung roman téh, padahal saenyana mah sarua. Ku kituna, dina kamekaran kiwari, leuwih hadé ngagunakeun éta dua istilah téh dina harti atawa wangenan anu sarua: novel atawa roman. Dina ulikan, papasingan novel téh dumasar kana umurna (umpamana aya novel Sunda samemeh Perang), kana eusina (upamana aya: novel sajarah), kana ukurana (upamana aya: novelét), dumasar kana kualitasna (upamana aya: novel populér), jsté.<ref>{{Cite book|title=Kamus Istilah Sastra Sunda|last=Iskandarwassid|first=|publisher=Geger Sunten|year=2016|isbn=|location=Bandung|pages=}}</ref>
