Arief Budiman
Arief Budiman, dipikawanoh salaku Soe Hok anu babar 3 Januari 1941 di Jakarta, nikah jeung Leila Chairani Budiman, miboga gelar Doktor di bidang sosiologi di paguron luhur Harvard, Amerika Serikat.[1] dugika taun 1996 Budiman mangrupa pangajar di paguron luhur Satyawacana Salatiga, ngan mimiti taun 1997 pindah digawé tuluy jadi Guru Besar di University of Melbourne, Australia.[1] katénaranna dimenangkeun ti dua aktivitas, mimiti, aktivitas politik, nyaéta kritik kana kawijakan pamaréntah Orde Baru sakaligus jadi salah sahiji pananda tangan Manifesto Kabudayaan.[1] Kadua, dina bidang sastra, minangka saorang kritikus, nyaéta ku cara ngungkapkeun dipakéna cara ganzheit (1968), analisis kana karya sastra ngaliwatan totalitas, réaksi kana kritik analitik, analisi ngaliwatan unsur-unsur.[1] kamandang sején anu diucapkeunna nyaéta konsép sastra universal.[1] Numutkeun Budiman: "Nu aya ngan saukur nilai konstéktual", seniman nyiptaleun pikeun kelompok konsumén nu tangtu (Heryanto, ed.,1985: 98).[1]
Budiman nyaéta salah sahiji pangadeg majalah Horison (1966) jeung Mochtar Lubis, P. K. Ojang, Zaini, jeung Taufiq Ismail.[1] Pangajén anu kungsi ditarima: hadiah majalah sastra (1963) jeung Bakrie Award (2006).[1] Budiman pernah jadi redaktur majalah Horison, anggota Déwan Kasenian Jakarta, jeung anggota Badan Sensor Film.[1] Salah sahiji karyana, tina bentuk kritik anu judulna Chairil Anwar Sebuah Pertemuan (1976).[1] Sababaraha artikel (dimuat dina Heryanto, ed.:1985), nyaéta "Sastra Yang Berpublik", "Mencari Sastra yang Berpijak di Bumi:Sastra Kontekstual", "Kesusastraan Indonésia Modern dan Persoalan-persoalan Masyarakat", "Sastra Kiri yang Kere", "Karya Sastra yang Diciptakan untuk Orang yang ada dalam Sejarah", jeung "Gunther Grass Seorang besar yang Sederhana ".[1]