Martabat Tujuh nyaéta salah sahiji ajaran tasawuf, nu janten kawentar di Nusantara saprak awal abad ka-17.[1] Ajaran ieu mimitina disebarkeun ku Séh Syamsuddin al-Sumatrani, mufti Kasultanan Acéh.[2] Ajaran ieu dumasar kana kitab Al-Tuhfat al-Mursalah ila Ruh an-Nabi karya Séh Muhammad al-Burhanpuri, hiji sufi tina Gujarat, India.[1][2][3]

Rujukan édit