Lalampahan waktu nyaéta konsép jalan maju atawa mundur ka titik nu béda dina jero waktu, mirip siga urang mun gerak dina jero rohangan.

Jelema nu disangka ngalampah antarwaktu. Aya poto nu geus lila heubeulna. Dina poto téh aya kajanggalan, mun diantara jelema nu lain, ngan jelema anu dilingkaran ieu maké baju jeung kacamata modéren.

Manusa nyatana osok leumpang dina jero waktu; dina jero cara sagaris, ti waktu ayeuna ke masa hareup per satuan waktu nepi kapatianana. Babaraha teori, nu paling terkenal nyaéta rélativitas khusus jeung umum, nyarankeun lamun géometri nu tepat tina ruang-waktu, atawa babaraha jenis gerakan dina jero ruang, meunang kamungkinan urang leumpang ka masa baheula jeung masa hareup mun geométri atawa gerakan ieu ngamungkinkeun. Geus dipastikeun lamun épék rélativitas jeung gravitasional dilasi waktu meunang nyebabkeun nu leumpang eukeur mulai jeung mulih di titik awal nu tetep cicing, eukeur tiba kana waktu nu leuwih jauh ke masa hareup nu bingkai référénsi tina subjektif waktu terlalalui aranjeuna indikasikan.