Tauhid Rububiyah

Tauhid rububiyah nyaeta kayakinan dina ajaran Islam ngeunaan tauhid kana sagala kahayang jeung lampah Allah kana sagala urusan di jagat raya. Dalil utama anu nyaritakeun ngeunaan tauhid rububiyah nyaeta Surah Al-Fatihah. Tauhid rububiyah diulik dina élmu kalam jeung akidah Islam. Ajaran Islam nganggap yén tauhid rububiyah mangrupa fitrah pikeun manusa. Jalma Muslim dina tauhid rububiyah iman yén Allah téh nu nyiptakeun sakumna mahluk sarta nu ngatur jagat raya. Ku ayana tauhid rububiyah, hukum-hukum manusa dibatalkeun kadaulatanna dina ajaran Islam.

Dalil

Tauhid rububiyah dina dasarna dihartikeun minangka ngahijikeun Allah minangka anu miboga kakawasaan mutlak dina jagat raya. Hak pikeun nyiptakeun, ngarancang, ngatur, sareng ngajaga jagat raya ngan ukur kagungan Allah wungkul. Dalil-dalil ngeunaan tauhid rububiyah sering kapanggih dina Al-Qur'an.

Surah Al-Fatihah ayat 1–4

Tauhid rububiyah dumasar kana Surah Al-Fatihah ayat 1–4 anu dimimitian ku basmalah. Dina lafalna disebutkeun yén Allah téh Maha Welas tur Maha Asih. Paribasa ieu nétélakeun yén asih Allah geus dipasihkeun ka sakabéh manusa. Allah minangka Maha Welas méré asih-Na ka boh jalma mu'min boh jalma kafir. Wujudna nyaéta nyiptakeun manusa dibarengan ku kacukupan sagala kabutuhanna dina kahirupan. Sedengkeun, sifat Allah salaku Maha Asih ngan ukur dipasihkeun ka jalma anu iman ka Anjeunna.

Penegasan deui ngeunaan tauhid rububiyah ditegeskeun dina ayat ka-2 Surah Al-Fatihah anu nyebutkeun yén Allah téh Gusti pikeun sakumna alam. Salajengna, dina ayat ka-3, ditegeskeun deui ngeunaan asih tur welasna Allah ka sakumna mahluk-Na. Teras dina ayat ka-4 dibahas ngeunaan Allah salaku anu ngawasaan poe balesan. Kakawasaan Allah kana poe balesan ieu mangrupa salah sahiji gambaran tina tauhid rububiyah.

Surah Az-Zumar ayat 62

Surah Az-Zumar ayat 62 nyebutkeun yén Allah téh nu nyiptakeun sarta ngurus sagala rupa. Ayat ieu ngajelaskeun yén ngan Allah anu boga kakawasaan mutlak kana mahluk, boh anu hirup boh anu maot.

Posisi

Tauhid rububiyah nyaéta salah sahiji wangun tauhid. Kedudukan tauhid rububiyah nyaéta pangertian ngésakeun Allah dina widang syariat Islam. Tauhid rububiyah dibateskeun kana sagala hal anu ngabahas ngeunaan sifat-sifat Allah anu miboga dominasi atawa pangaruh. Sifat-sifat ieu antara séjén sifat nyiptakeun, méré rizki, ngatur alam, kamampuh ngahirupkeun jeung maotkeun, jeung kamampuh méré petunjuk.

Kayakinan anu kaasup dina tauhid rububiyah patali jeung kahijianna Allah dina sagala lampah-Na. Dina hal ieu, Allah diyakini minangka hiji-hijina panyipta jeung pemberi rizki ka sakumna mahluk ciptaan-Na, sarta salaku nu ngatur jeung ngawasaan alam sarta sagala urusan di jerona.

Tauhid rububiyah kaasup salah sahiji objek pembahasan dina élmu kalam. Pembahasanna patali jeung pangertian-pangertian dasar dina akidah Islam ngeunaan Allah.

Pangakuan

Al-Qur'an minangka salah sahiji wangun fitrah pikeun manusa. Salah sahiji penjelasanna aya dina Surah Az-Zukhruf ayat 87. Dina ayat ieu disebutkeun yén sabenerna sakumna manusa ngaku yén Allah téh panyipta maranéhna. Ku kituna, sakumna manusa geus ngaku tauhid rububiyah. Pangakuan yén Allah téh hiji-hijina panyipta ogé jadi fitrah pikeun jalma kafir. Pernyataan ieu dijelaskeun dina wangun patanyaan dina Surah Az-Zumar ayat 38. Ayat ieu nyebutkeun yén jalma-jalma kafir tetep nyembah ka salian Allah sanajan geus nyaho yén panyipta langit jeung Bumi téh ngan Allah wungkul.

Pengakuan atas tauhid rububiyah bersifat terbatas pada individu-individu manusia. Tiap manusia dapat mengakui tauhid rububiyah dengan menyatakan bahwa keberadaan Allah benar-benar ada. Namun di sisi lain, pengakuan ini masih disertai dengan ketundukan terhadap hal lain selain Allah. Pengakuan manusia atas tauhid rububiyah bersifat tidak sempurna dan tidak sepenuhnya diyakini karena manusia dapat menyatakannya sambil mengadakan penyembahan lainnya.

Kaimanan

Keimanan kana tauhid rububiyah ngawengku tilu hal. Anu kahiji nyaéta iman ka lampah-lampah Allah anu sifatna umum. Lampah-lampah ieu di antarana nyaéta méré rizki jeung kamampuh pikeun ngahirupkeun jeung maotkeun mahluk. Anu kadua nyaéta iman ka qada jeung qadar Allah. Anu katilu nyaéta iman kana kahijianna Zat-Na.

Anu nyiptakeun sakabéh mahluk

Allah salaku panyipta sakumna mahluk disebutkeun dina Al-Qur'an dina Surah Az-Zumar ayat 62. Salian nyebutkeun yén Allah téh panyipta sagala rupa, ayat ieu ogé nyebutkeun yén Allah téh pemelihara sagala hal. Dina tauhid rububiyah, keimanan ngeunaan ciptaan Allah kana jagat raya ngawengku dua hal. Anu kahiji nyaéta ciptaan hal-hal anu wujudna bisa katingali sacara fisik. Anu kadua nyaéta ciptaan hal-hal anu wujudna teu bisa katingali sacara fisik. Jenis ciptaan anu kahiji di antarana nyaéta Matahari, Bulan, béntang, Bumi, jeung planet-planet séjénna. Sedengkeun anu teu katingali nyaéta sagala hal anu aya di alam gaib.

Panguasa jagat raya

Kayakinan yén Allah téh nu ngatur jagat raya mangrupa bagian tina tauhid rububiyah. Hal ieu dijelaskeun dina Surah Al-Baqarah ayat 21-22. Dina ayat 21, Allah nyebutkeun yén Dirina téh panyipta manusa jeung maréntahkeun manusa pikeun nyembah ka-Na, supaya manusa jadi jalma anu takwa. Teras dina ayat 22 dijelaskeun yén Allah téh panyipta Bumi, langit, hujan, jeung buah-buahan. Penciptaan ieu disertai ku fungsi-fungsi na. Bumi salaku hamparan pikeun manusa, langit minangka atap pikeun manusa, hujan ti langit minangka panghasil buah-buahan, sarta buah-buahan minangka rizki pikeun manusa. Sanggeus éta, Allah méré larangan pikeun nyekutuan-Na.

Dampak

Pembatalan kadaulatan hukum buatan manusa

Kedaulatan hukum anu dijieun ku manusa jadi batal sacara konsep ku ayana tauhid rububiyah. Tauhid rububiyah netepkeun yén nu boga kakawasaan jeung kedaulatan sacara mutlak ngan ukur Allah. Ku sabab éta, teu aya hiji individu manusa anu tiasa nyatakeun dirina salaku anu boga kedaulatan jeung kakawasaan. Manusa anu boga kakawasaan di dunya sabenerna ngan ukur nampi titipan kakawasaan ti Allah anu sifatna terbatas jeung kudu dilaksanakeun kalayan tanggung jawab. Kedudukan manusa salaku khalifah ogé dibateskeun ku kakawasaanana kalayan katangtuan-katangtuan jeung batasan-batasan anu geus ditetepkeun ku Allah.

Kakawasaan manusa sifatna terbatas jeung nisbi sanajan tingkat kekuatanna bisa jadi kacida dahsyatna. Samentara éta, kakawasaan Allah sanggup méré manpaat atawa ngarugikeun tanpa aya halangan jeung hambatan saréréa. Kahayang Allah teu tiasa diwatesan ku naon waé. Kakawasaan anu dipibanda ku Allah ngahontal tingkat mutlak nepi ka kehendak-Na. Ku sabab éta, Allah téh Maha Berkehendak. Unggal kahayang anu dipasihkeun Allah ka manusa teu bisa ditolak atawa dicegah ku saha waé. Kakawasaan Allah dina kahayang-Na disebutkeun dina Surah Al-An'am ayat 7. Dina ayat ieu disebutkeun yén ngan Allah anu miboga hak pikeun méré, ngalarang, méré manpaat, jeung méré kerugian. Sagala hal salian ti Allah miboga ketergantungan jeung kabutuhan ka Allah. Dina hal ieu, Allah miboga sifat mandiri, sedengkeun sakumna mahluk ngarojong ka-Na.

Rujukan

daftar pustaka

• al-Fauzan, Shalih bin Fauzan (2021). Panduan Lengkap Membenahi Akidah Berdasarkan Manhaj Ahlus Sunnah wal Jama’ah. [Al-Irsyad Ila Shahih al-I’tiqad wa ar-Radd Ala Ahli asy-Syirki wa al-Ilhad]. Jakarta: Darul Haq. ISBN 978-979-1254-98-4. 

• Bakhtiar, Nurhasanah (2018). Pendidikan Agama Islam di Perguruan Tinggi Umum (PDF). Sleman: Aswaja Pressindo. ISBN 978-602-18663-1-3. 

• Hasbi, Muhammad (2016). Haddise, ed. Ilmu Tauhid: Konsep Ketuhanan dalam Teologi Islam (PDF). Yogyakarta: TrustMedia Publishing. ISBN 978-602-73678-5-2. 

• Rahman, Abdul (2022). Djamaluddin, ed. Hakikat Ilmu Tauhid: Menuju Sumber Kehidupan Abadi. Parepare: CV. Kaaffah Learning Center. ISBN 978-623-260-174-1. 

• Rasyid, Daud (1998). Islam dalam Berbagai Dimensi. Jakarta: Gema Insani Press. ISBN 979-561-484-3. 

• Sukiman (2021). Tauhid Ilmu Kalam: Dari Aspek Aqidah Menuju Pemikiran Teologi Islam (PDF). Medan: Perdana Publishing. 

• Yasin, T. H. M., dkk. (2014). Muthalib, Salman Abdul, ed. Studi Ilmu Kalam (PDF). Banda Aceh: Fakultas Ushuluddin Universitas Islam Negeri (UIN) Ar-Raniry. ISBN 978-602-1216-02-6.