Léksikon téh nyaéta tina kecap lexicon (Latin), lexikon (Yunani), tina kecap lex (is), nu hartina ngomong.[1] Jadi, sacara etimologis leksikon dasarna sarua jeung kamus tapi dina wangun nu leuwih sederhana, atawa dipedarkeun salaras kana tujuannana.[1] Definisi nu geus pernah di ungkapkeun, di antarana : a) buku nu eusina kecap-kecap jeung hartina, di runtuy ku alfabetis, b) daptar kecap panyatur, kelompok atawa subjék nu tangtu jeung c) kabéh morfém, tina hiji basa nu tangtu.[1] Dina sastra Indonesia di telah Léksikon Kesusastraan Indonesia (Pamusuk Eneste, 1981), Leksikon Susastra Indonesia (Korrie Layun Rampan, 2000), nu eusina topik topik jeung penting sastra, khususna ngaran-ngaran pangarang jeung hasil karyana.[1] (Maca ogé Glosarium; Konkordasi; Tesaurus).[1]

Rujukan

édit
  1. a b c d e Kuttha Ratna, Nyoman (2018). Ensiklopedia 200 istilah Biografi Karya Metode dan Teori Sastra. Yogyakarta: Pustaka Pelajar. p. 416. ISBN 9786022297437.