Madhab
Madhab nyaéta istilah anu diserap tina basa Arab, nu boga harti jalan anu dipilih atawa ngaliwatan naon waé nu jadi tujuan hiji jalma boh konkrit atawa abstrak. Numutkuen para ulama nu ngarana madhab téh metode (manhaj) nu dibentuk sanggeus ngaliwatan pamikiran ogé panalungtikan, tuluy jalma anu ngajalankeunna ngajadikeun éta téh salaku jalan hirup anu jelas wates-watesna, bagian-bagianna, nu diwangun ku prinsip-prinsip Islam[1].
Madhab numutkeun ulama fiqih nyaétamétodeufiqih husus nu dijalankeun ku hiji ahli fiqih mujtahid, nu beda jeung ahli fikih nu lian, nu ngajadikeun anjeunna milih sababaraha hukum dina wengkuan élmu furu. Ieu téh wangenan madhab sacara umum, lain madhab husus[1].