Sa'ir

Sa'ir téh nyaéta ngaran salah sahiji wanda puisi tradisional, asal tina sastra Arab (Islam). ^[1] Dina sapadana matok diwangun ku opat-opat padalisan, unggal padalisan angger jumlah engangna, murwakantina laraswekas.^[1] Bédana jeung sisindiran, dina sa’ir mah euweuh bagian cangkang, kabéhna téh mangrupa eusi, sarta biasana tara gembleng dina sapada digunakeun dina déskripsi atawa narasi, tapi dina wangun narasi mah kawilang teu pati produktip. Mimindengna mah dipaké dina wacana sawér atawa pupujian. ^[1]

Conto

Loba Éling

Regepkeun ieu pépéling

hirup kudu Ioba éling

sabab ajal pasli datang

urang moal bisa mungpang

Sing inget kana papasténn

hadé goréng urang yakin

éta kabéh paparinan

Allah nu hakkulyakin

Éling-éling dulur kabéh

ibadah ulah campoléh

beurang peuting ulah weléh

bisina kaburu paéh

Karasana keur sakarat

hanjakal kaliwat-liwat

henteu ngalampahan salat

kana ibadah sok elat

(Dicutat tina Puisi Pupujian dalam Bahasa Sunda, Tini Kartini, spk.).^[2]

Rujukan

↑ ^a ^b ^c Iskandarwassid (2016). Kamus Istilah Sastra Sunda. Bandung: Geger Sunten. ISBN 9786027785786.
↑ Kartini, Tini, spk. (1984). Puisi Pupujian dalam Bahasa Sunda. Bandung: Proyek Penelitian Bahasa dan Sastra Indonesia dan Daerah Jawa Barat.

[:0-1] Iskandarwassid (2016). Kamus Istilah Sastra Sunda. Bandung: Geger Sunten. ISBN 9786027785786.

[2] Kartini, Tini, spk. (1984). Puisi Pupujian dalam Bahasa Sunda. Bandung: Proyek Penelitian Bahasa dan Sastra Indonesia dan Daerah Jawa Barat.

[1]

[2]