Suluh fosil

Suluh fosil (fossil fuels) atawa suluh mineral nyaéta suluh nu asalna tina fosil: hidrokarbon nu aya dina lapisan luhur kulit Bumi. Jenisna aya rupa-rupa, ti nu volatil pisan nu nisbah karbon:hidrogénna handap samodél métana, pétroleum nu cair, nepi ka nu nonvolatil nu diwangun ku ampir sagemblengna karbon samodél areng antrasit. Métana bisa kapanggih di pertambangan hidrokarbon sacara misah, ngahiji jeung minyak, atawa dina bentuk métana klatrat. Sacara umum masarakat yakin yén ieu suluh téh dibentuk tina fosil tutuwuhan jeung sasatoan^[1] nu terus-terusan kapanasan jeung kateken di jero kulit Bumi salila ratusan juta taun^[2]. Nu ieu katelahna téori biogenik. Ieu jenis suluh munggaran diwanohkeun ku Mikhail Lomonosov taun 1757. Lian ti kayakinan umum, aya ogé nu percaya yén hidrokarbon nu leuwih volatil, utamana gas alam, dibentuk ku prosés abiogénik, nu hartina teu dihasilkeun tina mahluk hirup.

Taun 2005, kira-kira 86% énérgi dihasilkeun tina ngaduruk suluh fosil, sedengkeun sésana disumbang ku hidrolistrik (6,3%), nuklir (6,0%), jeung nu lianna (géotermal, surya, angin, kai, jeung runtah, 0,9%)^[3].

Suluh fosil mangrupa sumberdaya alam nu teu bisa dipulihkeun, sabab prosésna merlukeun waktu jutaan taun. Parebut suluh fosil ngabalukarkeun konflik régional jeung global, sedengkeun produksi jeung makéna ngadatangkeun masalah lingkungan. Ku kituna, kiwari masarakat geus nyobaan ngagunakeunénérgi nu bisa dipulihkeun.

Durukan suluh fosil ngahasilkeun kira 21,3 milyar ton (= 21,3 gigaton) karbon dioksida per taun, padahal prosés alam ukur bisa nyerep satengahna, antukna jumlah karbon dioksida atmosfir nambahan 10,65 milyar ton per taunna (saton karbon atmosfir sarua jeung 44/12 atawa 3,7 ton karbon dioksida)^[4]. Karbon dioksida téh salah sahiji gas rumah kaca nu ngabalukarkeun jagat nyongkab.