Wikipédia

Muwaqqit

Citakan:Judul miring

Muvakkithane ("imahna muwaqqit") di Ayasofya, Istanbul, Turki.

Dina sajarah Islam, muwaqqit (Basa Arab: موقت‎, sok disebut oge miqati) ahli astronomi anu ngajabat salaku panjaga waktu jeung panjaga waktu solat di masjid, madrasah, atawa Islam séjénna lembaga. Posisi muwaqqit biasana dibikeun ka ahli astronomi (astronomi), béda jeung posisi muazin (juru adan) anu biasana dipilih dumasar kana taqwa jeung sorana merdu. Henteu sadayana masjid gaduh muwaqqit, malah masjid ageung seueur anu ngan ukur ngandelkeun muadzin pikeun nangtukeun waktos solat dumasar kana cara tradisional. Aya pasea di kalangan ahli sajarah ngeunaan naha jabatan muwaqqit mangrupa profési husus atawa mangrupa bagian tina karya ulama atawa guru (mudarris) anu ogé ngajabat dina widang séjénna. Kurangna catetan sajarah anu geus kapanggih jeung ditalungtik ngajadikeun hésé pikeun mibanda katerangan anu pasti ngeunaan fungsi jeung kalungguhan para muwaqqit.

Kantor ieu mimiti kacatet di Mesir dina mangsa Kakaisaran Mamluk ​​(1250–1517), sarta sumebar ka sagala rupa masjid jeung madrasah gedé. Dina puncakna dina abad ka-14 jeung ka-15, posisi ieu ditempatan ku élmuwan kakoncara saperti Ibnu asy-Syathir (1304–1375) jeung Syamsuddin al-Khalili (1320–1380) anu ngajabat di Masjid Umayyah, Damaskus. Dina waktos ieu, kagiatan muwaqqit panggedéna aya di Sham sareng Mesir, sareng posisi ieu ogé sumebar ka sahenteuna Paléstina, Hijaz, Tunis, jeung Yaman. Ayana posisi ieu dituluykeun nepi ka abad ka-19, sanajan teu ngahasilkeun karya ilmiah sakumaha badag saperti saméméhna. Kiwari, masjid-masjid bisa ngagunakeun tabel jadwal solat anu dijieun ku lembaga-lembaga tangtu atawa jam éléktronik pikeun manggihan waktu solat anu pasti tanpa merlukeun kaahlian husus ti muwaqqit.

Latar

édit

Solat, ibadah sapopoé umat Islam, dilaksanakeun nurutkeun jadwal dumasar kana hadits (ucapan jeung adat istiadat) Muhammad. Dina mangsa awal umat Islam, para ulama netepkeun wates-wates awal jeung ahir solat nurutkeun fenomena astronomi.[1] Definisi ieu jadi bagian tina elmu fiqih sarta masih dituturkeun nepi ka ayeuna. Contona, wanci Panonpoé Tilelep dimimitian nalika Panonpoé surup sarta réngsé nalika syafak beureum ngaleungit ti langit kulon.[2][3] Lamun ditembongkeun dina waktu lokal, waktu kajadian fenomena ieu beda-beda sapanjang taun sarta ogé gumantung kana bujur jeung lintang tempat.[4] Ulama kakoncara Al-Biruni (anu aktif di Asia Tengah dina taun abad ka-11, saméméh kacatet posisi muwaqqit) disebutkeun dua sikep di kalangan muazin ka arah métode -astronomi: sababaraha nyoba ngira-ngira waktu solat ku nempo kalangkang, sarta sababaraha numutkeun aranjeunna "jijik". ngadéngé kecap kalangkang, jangkungna, atawa sinus, sarta goosebumps lamun maranéhna ningali itungan ilmiah atawa parabot". Al-Biruni ngarékam argumentasi jeung muazin anu teu ngidinan anjeunna mawa alat astronomi ka masjid alatan lambang zodiak jeung pamakéan Kalénder Héjo dina parabot.[5] Di sisi séjén, aya ogé muazin anu ahli astronomi, nulis karya ilmiah, jeung nyieun alat astronomi.[6]

Tugas

édit
 
Ilustrasi kuadran, pakakas anu mindeng dijieun jeung dipaké ku muwaqqit.

Tugas utama hiji muwaqqit nyaéta ngatur waktu solat di masjid, madrasah, atawa lembaga Islam séjénna dumasar kana astronomi (astronomi) jeung élmu pasti.[7] Dina éta puncak dina Dina abad ka-14 jeung ka-15, posisi ieu mindeng ditempatan ku élmuwan kawentar anu, salian nangtukeun waktu solat, ogé nulis makalah astronomi, utamana dina widang ilmu al-miqat sarta pamakéan patali astronomi. parabot, utamana parabot kuadran jeung dial.[8][9][10] Salian ti éta, maranéhna ogé boga tanggung jawab kana urusan séjén anu merlukeun élmu astronomi, utamana nangtukeun hilal (mimiti bulan Hijriyah) jeung arah kiblat.[9]

Ahli sajarah astronomi David A. King ngajelaskeun muwaqqit salaku profési husus di masjid-masjid, nu nampung astronom "anu ngalayanan Islam" jeung nu ngahasilkeun karya-karya hébat, sanajan henteu. salawasna suksés mangaruhan muazin jeung ahli fiqih anu mindeng leuwih ngandelkeun pangaweruh tradisional. Pangaweruh ngeunaan hiji muwaqqit diwariskeun ka murid-muridna anu diajar husus pikeun jadi generasi 'muwaqqit. Katerangan Raja dumasar kana panalungtikanana ngeunaan karya-karya muwaqqit jeung naskah-naskah hukum Islam nu aya dina waktu nu sarua.[10] Samentara éta, ahli sajarah élmu [[Sonja Brentjes] ]] boga pamadegan yén muwaqqit teu kudu ditempo salaku profési husus, tapi ngan bagian tina tugas guru (mudarris).[11] Ngajadwalkeun waktu solat ogé pabrik jeung perawatan alat astronomi di masjid ngan bagian normal tina kagiatan ilmiah di kota Muslim dina waktu éta. Jalma nu boga gelar muwaqqit umumna ogé boga pangaweruh anu jero dina widang séjénna, diantarana fiqh jeung filsafat. Ilmu al-miqat diajarkeun sacara luas sarta henteu ngan ditujukeun ka calon muwaqqit; muezzin bisa boga atikan persis sarua jeung muwaqqit.[12] Brentjes dumasar pamadeganana kana téks biografi muwaqqit nu dijieun dina jaman Kasultanan Mamluk, utamana biografi angka. ti Syamsuddin as-Sakhawi (1427–1497), panulis hadits abad ka-15 sareng perawi.[10] Raja jeung Brentjes disebutkeun. kasusah pikeun mikanyaho kalungguhanana kalawan pasti jeung sumber-sumber anu geus kapanggih, numutkeun Raja salah sahiji alesanana nyaéta kurangna panalungtikan ngeunaan muwaqqit.[12]{ {sfn|Raja |1998|p=162}}

Gajih

édit

Henteu seueur data anu dipikanyaho ngeunaan gaji para "muwaqqit", sareng Raja ngan ukur tiasa ngadugikeun sababaraha inohong tina "waqfiyah" atanapi dokumén kauangan masjid di Kairo dina abad ka 15 sareng 16. Di antara ieu, gajina 200 dirham. /bulan di Masjid Amir Qanim taun 1446 (dina dokumen anu sarua, gaji imam dinyatakeun 900 dirham/bulan, khatib 500/bulan, muadzin 200/ bulan, jeung hamba 300 / bulan). Dokumén séjén nunjukkeun jumlah kumulatif, nyaéta 1400 dirham (anu dibagi antara 16 muazin sareng muwaqqit) sareng 600 dirham (teu dipikanyaho sabaraha dibagi).[13]{ {sfn|Raja|1996|p=160}} Nurutkeun Brentjes, inohong-inohong ieu kawilang leutik sahingga hiji muwaqqit biasana ogé kudu migawé pagawéan séjénna, saperti ngajar.[14] Raja nyebatkeun yén data-data ieu téh kawates pisan sabab ukur nutupan Kairo jeung teu kaasup masjid-masjid nu mibanda muwaqqit nu nonjol, saperti Masjid Umayyah di Damaskus.[15]

Hubungan jeung muadzin

édit

Tugas muwaqqit di masjid aya patalina jeung muadzin ngagero adzan pikeun nandaan dimimitianna waktu solat.[8][16] Beda jeung muwaqqit anu merlukeun kaahlian husus dina astronomi, posisi muezzin anu biasana dipilih dumasar kana katakwaanana jeung sorana merdu. Henteu sakabéh masjid boga muwaqqit, malah masjid badag ngan ngandelkeun muazin pikeun nangtukeun waktu solat dumasar kana métode tradisional.[7] Brentjes ngaduga yén ieu bisa jadi posisi. muwaqqit timbul tina spésialisasi dina posisi muazin,[17] sarta bisa jadi teu aya wates mutlak antara dua posisi ieu.[18] Sawatara muwaqqit anu kakoncara saperti Syamsuddin al-Khalili jeung Ibnu ash-Syathir ogé kungsi jadi muazin, sarta aya tokoh anu nyekel dua jabatan ieu sakaligus.[19]

Riwayat

édit

Mimiti

édit
 
Masjid Amru bin Ash di al-Fusthath (ayeuna bagian ti Kairo), dimana posisi kahiji muwaqqit sacara resmi kacatet.

Beda jeung posisi muadzin anu sajarah jeung asal-usulna loba disebutkeun dina catetan sajarah, asal-usul posisi muwaqqit teu pati jelas. Catetan sajarah pangheubeulna nunjukkeun yén posisi ieu aya di Mesir dina abad ka-13 Kasultanan Mamluk.[20] Numutkeun Raja, muwaqqit munggaran dipikawanoh. Anu bakal dibukukeun nyaéta hiji jalma anu ngaranna Abu al-Hasan Ali bin Abdul Malik bin Sim'un, anu maot dina taun 685 H (1286/1287 M) sarta jadi muwaqqit di Masjid Amru bin Ash di al-Fusthath, Mesir. Putrana Muhammad al-Wajih (maot 701 H atawa 1301/1302 M) jeung incuna Muhammad al-Majd ogé jadi muwaqqit di masjid nu sarua.{{sfn|Raja|1996|p=298–299} } dina waktu nu sarua posisi nu sarupa ogé bisa aya di Al-Andalus jeung Maghribi tapi dipikawanoh ku istilah béda.[20] Dina Al-Andalus di Dina ahir abad ka-13, aya pasangan bapa-anak ngaranna Ahmad jeung Husain kalawan ngaran kulawarga "bin Baso", anu mangrupa astronom jawab nangtukeun waktu solat di Masjid Agung Granada. Judul-judul anu béda kacatet dina naskah-naskah anu nyebut dua tokoh ieu, diantarana al-muadzdzin al-mubarak, al-imam al-mu'addil al-mubarak, asy-syaikh al-mu'. addil, amin al-awqat, jeung muwaqqit.[21] Di Universitas Al-Qarawiyyin di Fes katelahna gelar al-mu'addil pikeun astronom Muhammad al-Sanhaji (kira-kira 1317).[6] Kira-kira taun 1300, panulis Mesir Ibn al- Ukhuwwah nyerat buku pegangan ngeunaan profési anu aya dina waktos éta. Ieu buku nyebatkeun jabatan muadzin sareng tugas sareng syaratna, tapi henteu nyarios jabatan muwaqqit.[7]

Abad ka-14 jeung ka-15

édit
 
Masjid Umayyah, salah sahiji puseur kagiatan muwaqqit ti abad ka-14 nepi ka abad ka-19.

Lamun bener posisi resmi muwaqqit mimiti muncul di Mesir, posisi ieu geura-giru sumebar ka Paléstina jeung Sham. Di Masjid Al-Haram Al-Khalil di Hebron, kacatet yén hiji muwaqqit Ibrahim bin Ahmad nyieun salinan naskah astronomi karya Nasiruddin bin Sim'un (d. 1337). ), anggota kulawarga anu sarua jeung mimiti muwaqqit di al-Fusthath.[22] Dina Halab (Aleppo) kacatet yén hiji muwaqqit ngaranna Ibnu as -Sarraj (aktip c. 1325) anu ogé ngarancang jeung nyieun rupa-rupa pakakas astronomi sarta nulis makalah ngeunaan cara dijieun jeung digunakeunana.[23]

Ogé di Syam, Ibnu ash-Syathir (hirup 1304–1375) mingpin hiji tim muwaqqit nu ngurusan Masjid Umayyah, Damaskus. Anjeunna nyusun dua zij (tabel astronomis) sareng ngadamel instrumen astronomi sapertos astrolabe sareng sundial. Salian ti karyana ngeunaan timing, anjeunna ogé aktip dina widang téori planet sarta nulis makalah téoritis ngeunaan model gerak panonpoé, bulan jeung planét. Modél anu didamel ku Ibnu ash-Syatir nyaéta geosentris tapi sacara matematis sarimbag jeung modél anu diajukeun ku Nicolaus Copernicus dina abad ka-16.{{sfn|Raja|1998|p=157 } }[24] Kolega Ibn ash-Syathir nyaéta Syamsuddin al-Khalili (1320–1380) anu asalna mangrupa muwaqqit di Masjid Yalbugha saméméh dipindahkeun ka Masjid Umayyah, nulis tabel waktu solat pikeun Damaskus jeung tabel nu ngandung arah kiblat ti sagala rupa tempat.[23] Henteu sakabéh ulama fiqih nyatujuan kagiatan 'muwaqqit' ieu. . Kadi Damaskus Tajuddin as-Subuki (1327–1370) nyebat para muwaqqit anu, numutkeun anjeunna, pinuh ku ahli nujum (munajjimun) jeung tukang nujum (kuhhan). ).[25] Topik astrologi (astrologi) dina waktu éta ilaharna ditambahkeun kana buku astronomi ku kituna hiji astronom bisa maca eta, sarta sajumlah leutik "muwaqqit" ogé nyatet geus diajar elmu ieu. husus.[26]

Nepi ka ahir abad ka-14, kagiatan muwaqqit geus kacatet di Mesir, Suriah, Paléstina, Hijaz (kaasup Mekah jeung Madinah), [[Tunis] ]], jeung Yaman.[27][20] Dina abad saterusna prakték ieu ogé dipikawanoh di Turki.[20] Numutkeun Raja, teu aya bukti ngeunaan posisi ieu di wewengkon leuwih wétan Dunya Islam, kayaning Irak, Iran, India jeung Asia Tengah.[28] Nurutkeun Brentjes, kamungkinan 'ilmu al-miqat jeung kagiatan muwaqqit sumebar ka wetan, loba interaksi alatan dagang, jarah. jeung lalampahan néangan pangaweruh, sanajan buktina can kapanggih dina catetan tinulis. Citakan:Sfn)

Dina abad ka-15 kagiatan muwaqqit lolobana aya di Mesir, utamana Masjid al-Azhar, tapi karyana mimiti luntur. Muwaqqit al-Azhar Sibth al-Maridini (1423–1506) nulis rupa-rupa karya ngeunaan waktu. Karya ieu ngagunakeun élmu astronomi anu kawilang basajan sarta buku ieu loba dipaké di Mesir jeung Levant. King spekulasi yén bisa jadi hasil popularitas ieu karya astronomi canggih jadi sidelined sarta jadi salah sahiji faktor turunna minat astronomi di dunya Islam. Di antara muwaqqit séjénna nu kacatet dina abad ka-15 di sagala rupa masjid nyaéta al-Kaum ar-Risyi, 'Izzuddin al-Wafa'i, al-Karadisi, jeung Abdul Qadir al-'Ajmawi. Sajaba ti éta, dua élmuwan nu ngaranna Ibnu al-Majdi jeung Ibnu Abil-Fath ash-Shufi ogé aktif nulis dina widang waktu solat, tapi teu boga jabatan resmi muwaqqit.[29]

Sanggeus abad ka-15

édit

'Élmu al-miqat jeung kagiatan muwaqqit dituluykeun dina mangsa Kakaisaran Utsmaniyah (anu [[Perang Utsmaniyah-Mamluk (1516–1517)]) nalukkeun Mamluk]] ​​dina 1517), sanajan teu ngahasilkeun inovasi sagedé abad ka-14 jeung ka-15.[30] Musthafa bin Ali (d. 1571), muwaqqit [[Yavuz] Masjid Selim|Masjid Selim I]] nyaéta panaratas 'ilmu al-miqat di kakaisaran sarta salah sahiji anu mimiti nulis karya astronomi dina Ottoman Turki tinimbang basa Arab. .[31] Dina abad ka-18, arsiték Ottoman ngaranna Salih Efendi nyieun tabel timekeeping anu populer di kalangan muwaqqit Istanbul.[32] Rupa-rupa masjid di ibukota kakaisaran boga kamar nu disebut muvakkithanes,[33][32] jeung para élmuwan di jaman Ottoman nyieun tabel waktu solat pikeun tempat-tempat anyar.[30] Éta ogé diadaptasi tabel-tabel nu geus aya pikeun saluyu jeung konvénsi Ottoman nangtukeun jam 12 salaku waktu. Panonpoé Panonpoé Panonpoé Panonpoé Panonpoé Panonpoé Panonpoé Panonpoé Panonpoé Panonpoé Tilelep sarta terus pindah unggal poé.[34] Dina mangsa ieu, kagiatan muwaqqit ogé masih kacatet di Suriah (utamana di Masjid Umayyah) jeung Mesir nepi ka abad ka-19.[30]

Waktu solat ayeuna

édit

Citakan:Sababaraha gambar

Saprak abad ka-19, rupa-rupa lembaga agama atawa ilmiah anu disatujuan ku pendeta geus ngadegkeun waktu solat unggal taun. Jadwal ieu tiasa disusun dina tabel anu dikaluarkeun khusus atanapi didaptarkeun dina almenak sareng koran. Dina sasih Ramadhan ogé dicitak tur diedarkeun jadwal anu disebut imsakiyah anu eusina jadwal waktu solat pikeun bulan éta babarengan jeung waktu imsak (ngajauhan dahar jeung nginum salila puasa). Dina sababaraha dasawarsa ka tukang, sababaraha masjid ogé geus dilengkepan ku jam éléktronik anu mampuh ngitung jadwal salat lokal sarta ngaluarkeun sora nalika waktu solat dimimitian.[34] Kalawan ieu kamajuan, muazin bisa nelepon adzan ku cara nempo méja atawa jam éléktronik tanpa merlukeun kaahlian husus tina hiji muwaqqit.[35]

Rujukan

édit

Catetan suku

édit
  1. ↑ Wensinck 1993, pp. 26–27.
  2. ↑ Hadi Bashori 2015, p. 150.
  3. ↑ Wensinck 1993, p. 27.
  4. ↑ Raja, 1996 & Raja 1996, p. 289.
  5. ↑ Raja. 1996, p. 292.
  6. ↑ a b Raja 1996, p. 300.
  7. ↑ a b c Raja 1983, p. 534.
  8. ↑ a b Raja 1996, p. 286.
  9. ↑ a b Raja 1998, p. 159.
  10. ↑ a b c Brentjes 2008, p. 130.
  11. ↑ Brentjes 2008, pp. 130 –131.
  12. ↑ a b Brentjes 2008, p. 145.
  13. ↑ Raja 1998, p. 302.
  14. ↑ Brentjes 2008, pp. 134–135.
  15. ↑ Raja 1996, pp. 302–303.
  16. ↑ Pedersen 1991, p. 677.
  17. ↑ Brentjes 2008, p. 139.
  18. ↑ Brentjes 2008, p. 141.
  19. ↑ Brentjes 2008, pp. 139– 140.
  20. ↑ a b c d Raja 1996, p. 288.
  21. ↑ Raja 1996, p. 299.
  22. ↑ Raja 1998, p. 156.
  23. ↑ a b Raja 1998, p. 157.
  24. ↑ Raja 1996, p. 306.
  25. ↑ Raja 1996, p. 306–307, 329 No. 8.
  26. ↑ Brentjes 2008, p. 125.
  27. ↑ Brentjes 2008, pp. 141, 144–145.
  28. ↑ King 1996, p. 288.
  29. ↑ Raja 1996, p. 307.
  30. ↑ a b c Raja 1996, p. 308.
  31. ↑ Fazlıoğlu 2007, p. 33.
  32. ↑ a b Raja 1993, p. 32.
  33. ↑ Raja 1996, p. 287.
  34. ↑ a b Raja 1993, p. 30.
  35. ↑ Raja 1996, p. 322.

Daftar pustaka

édit
Dicomot ti "https://su.wikipedia.org/w/index.php?title=Muwaqqit&oldid=665219"