Carl Friedrich Gauss
Johann Carl Friedrich Gauß (ogé diéjah Gauss) lahir di Braunschweig, 30 April 1777 – tilar di Göttingen, 23 Februari 1855 dina umur 77 taun.[1] Anjeunna nyaéta saurang matématikawan, astronom, jeung fisikawan Jerman anu méré rupa-rupa kontribusai.[1] Anjeunna dianggap minangka salah sahiji matématikawan panggedéna sapanjang mangsa iwal ti Archimedes jeung Isaac Newton.[1] Nalika umurna can jangkep 3 taun, anjeunna geus mampuh ngoréksi kasalahan daptar gajih tukang batu bapana.[1]
Gauss ngalakukeun panalungtikanana di observatorium astronomi di Gottingen, kota leutik di jantung Jerman.[1] Anu ti semet harita nyiptakeun tradisi matématis anun ngajadikeun Gottingen jeun g universitasna jadi puseur matématika dunya.[1]
Gauss méré rupa-rupa kontribusi anu variatif dina widang matématika.[1] Widang analisis jeung géométri ngandung réa pisan sumbangan pamikiran Gauss, ide géométri non Euclidis digarap ku anjeunna dina taun 1797.[1] Taun 1799 nyumbangkeun tésis doktorna neunaan Téoréma Dasar Aljabar.[1] Dina taun 1800 hasil nyiptakeun métode kuadrat pangleutikna. Jeung dina taun 1801 hasil ngajawab patanyaan anu umurna 20.000 taun kalawan nyieun poligon 17 sisi maké jidar jeung kompas.[1] Dina ieu taun kénéh medalkeun Disquisitiones Arithmeticae, hiji karya klasik ngeunaan téori wilangan anu paling boga pangaruh nepika kiwari.[1]
Dina taun 1821, anjeunna ditunjuk pikeun mupuhuan survéy trigonométri di Hanover jeung harita pisan anjeunna hasil nyiptakeun héliograf atawa alat pikeun ngirim pesen kalawan maké eunteung jeung cahaya.[2] Gauss ogé hasil nimukeun téori induksi magnétik anu antukna satuan pikeun induksi maknétik éta téh dingaranan Gauss.[2]
Sumber
édit
|
Artikel ieu mangrupa taratas, perlu disampurnakeun. Upami sadérék uninga langkung paos perkawis ieu, dihaturan kanggo ngalengkepan. |