Wikipédia

Perjangjian internasional

Perjangjian atawa perjangjian internasional (Basa Inggris: perjangjian, Basa Prancis: traité) nyaéta hiji perjangjian disimpulkeun dina internasional hukum ku sababaraha pihak utamana nagara, sanajan aya ogé pasatujuan ngalibetkeun organisasi internasional. Traktat mangrupa salah sahiji sumber hukum internasional. Hal-hal anu aya hubunganana sareng perjanjian internasional diatur dina Konvénsi Wina ngeunaan Hukum Perjangjian taun 1969, sareng sabagian eusina ayeuna dianggap ngalambangkeun adat istiadat internasional supados janten norma anu mengikat hukum internasional. Dina dasarna praktek pasatujuan internasional diatur ku prinsip pacta sunt servanda, nu hartina pasatujuan ngabeungkeut sakabéh pihak anu jangji baris ngalaksanakeun kawajiban maranéhanana dina iman alus.

Bangsa-banga geus nyieun perjangjian ti jaman baheula, contona perjangjian antara nagara kota Lagash jeung Umma dina 2100 SM jeung Perjangjian Kadés antara Mesir Kuno, Karajaan Mesir jeung Het. Aya rupa-rupa jenis pasatujuan, saperti pasatujuan bilateral anu ngalibetkeun dua nagara jeung pasatujuan multilateral anu diiluan ku leuwih ti dua nagara. Pikeun nyimpulkeun hiji perjangjian, prosés negosiasi, ditampa sareng auténtikasi téks perjanjian diperyogikeun. Sanggeus éta, nagara bisa nyatakeun niatna pikeun kabeungkeut ku hiji perjangjian ngaliwatan penandatanganan, ratifikasi, sarta digentos. Nagara-nagara ogé tiasa ngadamel kaayaan, nyaéta pernyataan sapihak anu ditujukeun pikeun ngaleungitkeun atanapi ngarobih dampak hukum tina katangtuan anu tangtu dina kasapukan, upami kaayaan ieu diijinkeun ku perjanjian anu dimaksud sareng ogé henteu bertentangan sareng maksud sareng tujuan. perjangjian.

Aturan ngeunaan interpretasi pasatujuan aya dina Pasal 31 jeung 32 Konvénsi Wina 1969. Dua artikel ieu ayeuna dianggap ngagambarkeun adat internasional. Dasarna perjangjian ditafsirkeun luyu jeung pamahaman anu biasa dibikeun ka hiji istilah nurutkeun konteks sarta dumasar kana maksud jeung tujuan tina perjangjian. Juru basa ogé diidinan ngagunakeun métode tambahan tina interpretasi dina Pasal 32 Konvénsi Wina 1969 pikeun mastikeun hasil interpretasi dilaksanakeun luyu jeung Pasal 31, atawa lamun harti asalna tina interpretasi "ambigu atawa teu jelas" atawa "teu mungkin". atawa teu munasabah". Salah sahiji cara pikeun interpretasi tambahan nyaéta ningali dokumen persiapan perjanjian atanapi travaux préparatoires.

Kasapukan bisa dirobah dumasar kana kasapukan pihak-pihak anu kalibet. Pihak-pihak anu hoyong ninggalkeun kasapukan tiasa ngalakukeun saluyu sareng perjanjian anu dinyatakeun dina perjanjian. Upami teu aya katangtuan pisan, terminasi atanapi ditarikna tina perjanjian ngan tiasa dilakukeun upami pihak-pihak anu kalibet dina perjanjian ti mimiti ngagaduhan niat pikeun nampi kamungkinan terminasi atanapi ditarikna, atanapi upami hak pikeun ngalakukeunana tersirat dina perjangjian. Hiji perjangjian bisa dianggap teu sah alatan kaayaan nu tangtu, contona lamun perjangjian dijieun tina korupsi jeung wawakil nagara séjén, ku paksaan, atawa lamun eusina ngalanggar jus cogens atawa norma wajib nu teu bisa dibebaskeun dina kaayaan naon waé (sapertos larangan perbudakan sareng panyiksaan). Status pakta dina hukum nasional sorangan gumantung kana sistem hukum di unggal nagara.

Riwayat

édit

Perjangjian Kadés dina Hittian. Tablet ieu disimpen di Museum Arkeologi Istanbul, Turki. Ayana perjangjian internasional tiasa dilacak dugi ka rébuan taun ka tukang. Kira-kira 2100 SM, Lagash jeung Umma pangawasa Sumer kuna ngarumuskeun hiji pajangjian wates nu ditulis dina prasasti.[1] Ngeunaan hiji sarebu taun harita, Firaun Ramses II ti Mesir jeung Raja Hethites Hattusili III sapuk dina Mesir-Hittian karapihan perjangjian. Perjangjian Kadés nu mungkas perang antara maranéhna.[2][3] Tapi, di jaman baheula, wengkuan tina pasatujuan sapertos ieu diwatesan sacara geografis sareng budaya, sareng teu aya konsép komunitas internasional anu diwangun ku nagara-nagara anu statusna sami sareng hak sareng kawajiban diatur dina hukum internasional.[4]

Kana waktu, kamajuan penting mimiti muncul dina hubungan antara nagara. Ahli hukum internasional ti Walanda Hugo Grotius medalkeun karyana ngeunaan hukum perjangjian, De jure belli ac pacis, dina taun 1625. Anjeunna ngagariskeun téori perjangjian dumasar kana konsép kaadilan alam. Anjeunna ogé ngabahas konsép clausula rebus sic stantibus (perjangjian jadi batal alatan parobahan dasar dina kaayaan) jeung iman alus.[5] Lajeng, The Peace of Westphalia taun 1648 (anu mungkas Perang Tilu Puluh Taun) dipikawanoh pikeun mikawanoh konsép yén unggal nagara boga kadaulatan pikeun ngatur rahayatna jeung nagara-nagara séjén. teu ngaganggu urusan internal nagara mana waé, sanajan ahli hukum Stéphane Beaulac boga pamadegan yén konsép kadaulatan geus aya saméméh jeung lain kahiji kalina dijieun ku perjangjian perdamaian ieu.[6] Nanging, dina waktos ayeuna, perjanjian internasional ngan ukur kontraktual sareng henteu netepkeun aturan dasar anu berlaku pikeun sadayana.[5]

Dina abad ka-19, sanggeus Kongrés Wina 1814/1815 nu mungkas Perang Era Napoleon, buana Éropa ngalaman periode stabilitas anu ngamungkinkeun nagara-nagara Éropa pikeun konsentrasi aranjeunna. dina aspék dasar hubungan internasional, conto nyaéta aturan ngeunaan hukum perang dina Konvénsi Jenewa 1864. Ahli hukum internasional ogé geus mimiti ngabedakeun antara pasatujuan nu ngadegkeun aturan umum jeung pasatujuan nu ngan contractual di alam. Dina waktu ieu ogé mimiti muncul rupa-rupa konsép dina hukum perjangjian kayaning "perjangjian terbuka" (perjangjian nu bisa ditandatanganan ku nagara nu mimitina teu nuturkeun perjangjian) jeung syarat (pernyataan sapihak pikeun mupuskeun atawa ngarobah hukum. dampak tina katangtuan nu tangtu dina hiji perjangjian).[5] Dina taun 1917, diperkirakeun aya kira-kira sapuluh rébu pasatujuan anu dikuatkeun, jadi abad ka-19 nyaéta abad nalika hukum perjangjian ngalaman gancang. pangwangunan.[7]

Usaha pikeun ngarumuskeun hukum internasional tinulis dina bentuk perjangjian ditingkatkeun saatos Perang Dunya I. Dina periode ti 19 Méi 1920 nepi ka 1 Januari 1935, aya ampir 3.600 "perjangjian atawa perjangjian internasional" nu kadaptar ka Sekretariat Liga Bangsa-Bangsa.[7] Tapi. , dina waktos éta hukum ngeunaan perjangjian masih can écés, sarta istilah "perjangjian" sorangan miboga harti anu teu pati jelas. Dina 1925, American Institute of International Law ngamimitian hiji proyék pikeun kodifikasi hukum internasional, nu culminated dina nyoko kana Konvénsi Havana on Traktat ku Konférénsi Internasional Kagenep Amérika Serikat dina 1928. Dokumén ieu sorangan masih. teu lengkep sabab teu aya definisi istilah "perjangjian". ", sarta prinsip-prinsip anu dikandung di dinya téh fragméntal sarta henteu nyumbang loba pikeun ngembangkeun hukum perjangjian. Samentara éta, Komite Ahli Liga Bangsa-Bangsa ngeunaan Kodifikasi Hukum Internasional taun 1926 nganggap kodifikasi hukum perjangjian salaku salah sahiji téma anu kedah dipertimbangkeun. Tapi, sanggeus laporan ieu ditarima ku Déwan Liga Bangsa-Bangsa, téma ieu dianggap kurang urgent.[8]

Kajelasan pikeun hukum perjangjian ngan kabuktian dina 1969 kalayan diberlakukanna Konvénsi Wina ngeunaan Hukum Perjangjian. Draf perjangjian ieu dirumuskeun ku Komisi Hukum Internasional (agénsi dijieun ku Majelis Umum PBB) ti 1949 nepi ka 1966 sarta merlukeun 292 rapat jeung 17 laporan ti 4 Special Rapporteurs . Konvénsi ieu dimaksudkeun pikeun ngadegkeun hukum perjangjian jeung cakupan komprehensif. Ku ieu, sakumaha ceuk sarjana hukum Oliver Dörr, "perlu waktu leuwih ti 3000 taun nyieun perjangjian nepi ka hukum perjangjian tungtungna dikodifikasi."[9]

Kerangka hukum

édit
 
Wikisource logo
Wikipabukon mibanda média séjénna nu patali jeung artikel ieu dina kaca
 
Wikisource logo

Numutkeun Pasal 38 (1) Statutes of the International Court of Justice, pakta téh salah sahiji sumber utama hukum internasional.[10] Hal-hal anu patali jeung pasatujuan antar nagara diatur dina Konvénsi Wina ngeunaan Hukum Perjangjian anu ditandatanganan taun 1969 sarta dikuatkeun dina taun 1980.[11] Taun 2019 , perjangjian ieu ogé geus diratifikasi ku 116 nagara [12] Bagian tina perjangjian ieu ayeuna dianggap ngawakilan kabiasaan internasional, contona aturan ngeunaan interpretasi jeung parobahan dasar dina kaayaan. Prinsip dasar dina undang-undang kontrak nyaéta pacta sunt servanda, nu hartina perjanjian mengikat pihak-pihak nu nyieun perjanjian, jadi kudu dilaksanakeun kalawan iman alus.[11] [13] Prinsip ieu ditegeskeun deui dina Pasal 26 Konvénsi Wina 1969.[11]

Konvénsi Wina 1969 teu sacara téoritis ngawengku pasatujuan antara nagara jeung organisasi internasional atawa pasatujuan antara organisasi internasional. Aturan pikeun pasatujuan sapertos kieu aya dina Konvénsi Wina ngeunaan Hukum Kontrak antara Amérika Serikat sareng Organisasi Internasional atanapi antara Organisasi Internasional anu ditandatanganan taun 1986.[14] Eusina nyarupaan Konvénsi Wina 1969 mutatis mutandis (kalawan parobahan penting anu geus dijieun).[15][16] Konvénsi ieu masih kénéh tacan dikuatkeun sabab jumlah nagara anu geusratifikasi masih kénéh teu cukup.[17] eusi konvénsi ieu ampir sarua jeung Konvénsi Wina 1969.[18] Sajaba ti éta, teu loba nagara geus nyieun perjangjian jeung organisasi internasional.[19] Sanajan kitu, alatan kasaruaan ieu, aturan anu aya di jerona masih dianggap hukum internasional.[17] Dina prakna, organisasi internasional mindeng ngarujuk kana 1969 Konvénsi Wina sabab eusina dianggap ngalambangkeun adat internasional. [19]

Pamahaman

édit

Koropak:Yoshida nandatanganan Traktat Damai San Fransisco. Perdana Mentri Shigeru Yoshida jeung anggota delegasi Jepang nandatanganan Perjangjian San Fransisco. Numutkeun Pasal 2(1)(a) Konvénsi Wina 1969, "perjangjian" nyaéta "perjangjian internasional anu disimpulkeun antara nagara-nagara dina wangun tinulis sareng diatur ku hukum internasional, naha aya dina hiji atanapi dua atanapi langkung dokumén sareng henteu paduli sebutan. . "[20][21][22] Dumasar kana harti ieu, "perjangjian" ngan bisa dirumuskeun ku dua atawa leuwih nagara. Pasatujuan antara pausahaan jeung nagara teu dianggap perjangjian, kitu ogé perjangjian antara hiji nagara jeung suku-suku nu tangtu (saperti Perjangjian Wawaingi antara Kakaisaran Inggris jeung Maori suku. Sanajan perjangjian biasana diwangun ku hiji dokumén, harti ieu ngamungkinkeun pakta nu diwangun ku bursa catetan antara diplomat.[23][24] Samentara éta, harti anu dikandung dina Pasal 2 (1)( a) Konvénsi Wina 1986 ampir sarua jeung Konvénsi Wina 1969, iwal ti lingkup ratione na. personae nu ogé ngawengku kasapukan antara nagara jeung organisasi internasional atawa antara organisasi internasional.[25]

Salah sahiji unsur penting dina harti ieu nyaéta "diatur ku hukum internasional", nu hartina hiji dokumén ngan bakal dianggap salaku pajangjian lamun nagara yakin yén dokumén maksakeun kawajiban dina hukum internasional.[26] Ngaran anu dipaké pikeun ngarujuk kana pajangjian henteu mangaruhan status hukumna, boh "konvénsi", "perjangjian" (accord), "covenant", "protocol", "statute", "' 'modus vivendi' '",[lower-alpha 1] atawa "pakta".[27][28][lower-alpha 2] Contona, Pengadilan Internasional dina kasus Panjang Benua Laut Aegean dina 1978 dianggap komunike gabungan anu dikaluarkeun ku Perdana Mentri Yunani jeung Turki. Sanggeus nganalisis eusi jeung kasang tukang rumusan ieu komunike, Mahkamah Internasional nyimpulkeun yén Turki jeung Yunani teu boga maksud sangkan komunike ieu jadi hiji perjangjian internasional.[26] Samentara éta, [ [Piagam Bangsa-Bangsa Bangsa-Bangsa]] dianggap hiji pajangjian sabab piagam ieu maksakeun kawajiban anu diatur ku hukum internasional, sedengkeun Piagam Kemitraan jeung Persahabatan Amerika Serikat-Rusia taun 1992 henteu nyumponan sarat ieu sarta henteu dianggap hiji perjangjian.[29]

Dina prakna hubungan internasional, nagara-nagara ogé mindeng nyieun memorandum of understanding (Basa Inggris: memorandum of understanding, disingget jadi MoU). Pajangjian biasana ngagunakeun istilah-istilah anu nuduhkeun kawajiban hukum, saperti "ngalaksanakeun", "ngalaksanakeun", "hak" jeung "kawajiban". "(kawajiban). Di sisi séjén, mémorandum of understanding ngagunakeun istilah-istilah anu sigana henteu mengikat, sapertos "will". eusina leuwih gampang dirobah.[30] Tapi, memorandum of understanding ogé bisa dianggap hiji perjangjian lamun eusina nyumponan sarat dina Pasal 2(1)(a ) tina Konvénsi Wina.[31]

Samentara éta, sanajan istilah "protokol" bisa nujul kana hiji pajangjian, umumna istilah ieu dipaké pikeun perjangjian tambahan anu jadi kantétan kana hiji perjangjian utama. Kasapukan kitu dianggap bagian nu teu bisa dipisahkeun tina perjangjian utama.[32] Conto nyaéta Protokol 1972 nu ngarobah Konvénsi Tunggal ngeunaan Narkotika 1961.[33] ​​Dina waktu nu sarua, aya ogé istilah "protokol opsional" nu hartina hiji nagara masih bisa nuturkeun kasapukan utamana tanpa nuturkeun protokol.[34] Conto nyaéta Protokol Pilihan ngeunaan Penyelesaian Wajib Perselisihan pikeun Konvénsi Wina ngeunaan Hubungan Diplomatik 1961.[35]

Perjangjian lain

édit

Perjangjian Marrakesh 15 April 1994 mangrupa perjangjian konstituén anu ngabentuk dumasar kana jumlah pihak anu kalibet. Sacara harfiah, "perjangjian bilateral" dilakukeun antara dua nagara, sedengkeun "perjangjian multilateral" nyaéta perjangjian anu dilakukeun ku leuwih ti dua nagara. Sanajan kitu, aya ogé pasatujuan bilateral nu ngalibetkeun leuwih ti dua nagara lamun pasatujuan ngabogaan struktur bilateral; dina basa sejen, kasapukan diasupkeun ku sajumlah nagara di hiji sisi jeung sajumlah nagara séjén di sisi séjén.[36] Contona nyaéta Pasatujuan Partnership antara nagara anggota Grup Daerah Afrika, Karibia jeung Pasifik di hiji sisi, jeung Komunitas Éropa jeung nagara anggotana di sisi séjén.[37] Samentara éta, "perjangjian plurilateral" nujul kana hiji perjangjian anu ngan sababaraha nagara miluan sabab subjekna husus atawa wengkuan géografis diwatesan di wewengkon nu tangtu.[38] Contona nyaéta Perjangjian Antartika 1959.[38] [lower-alpha 3] Istilah "perjangjian trilateral" ogé bisa dipaké pikeun pasatujuan ngalibetkeun tilu nagara, saperti kasapukan antara Estonia, Latvia, jeung Lituania ngeunaan paguron luhur (2268 UNTS 224).[39]

Dina watesan cakupan wilayah, pakta bisa dibagi jadi "perjangjian régional" jeung "universal". pasatujuan régional boga cakupan wewengkon husus, bari pasatujuan universal bisa dituturkeun ku nagara mana wae. Aya ogé klasifikasi séjén anu kurang umum dipaké, nyaéta "perjangjian umum" jeung "perjangjian husus". Dua istilah ieu disebutkeun dina Pasal 38(1) Statutes of the International Court of Justice, sarta Mahkamah Internasional equates "general agreements" jeung "multilateral agreements".[40] Samentara éta, dina watesan wengkuan téma, "perjangjian konstituén" (constituent treaty) nyaéta hiji perjangjian anu ngabentuk jeung ngatur jalanna hiji organisasi internasional.[41]

Traktat ogé bisa digolongkeun dumasar kana dampakna, nyaéta "perjanjian pembuatan hukum", disebut ogé "perjangjian normatif" jeung "perjangjian kontraktual". Dasarna, pasatujuan anu ngawangun undang-undang netepkeun prinsip sareng aturan dasar anu lumaku sacara umum (sajenis "hukum internasional").[42][43] Pengadilan HAM Éropa dina kasus Loizidou v. Turki nyatakeun yén Konvénsi Éropa ngeunaan Hak Asasi Manusa mangrupikeun conto perjangjian anu ngabentuk undang-undang.[44] Sabalikna, perjangjian kontraktual ngan ukur nguruskeun perjanjian biasa. transaksi hukum antara pihak-pihak nu tangtu saperti pasrahna kadaulatan hiji wewengkon. Sanajan kitu, klasifikasi jenis ieu geus narik kritik sabab aya loba pasatujuan nu ngandung unsur duanana, contona perjangjian perdamaian antara nagara.[42]

Tawar, nyoko jeung auténtikasi

édit

Koropak:Bill Clinton, Yitzhak Rabin, Yasser Arafat di White House 1993-09-13.Perdana Mentri Israél Yitzhak Rabin, Présidén Amérika Sarikat Bill Clinton, jeung Ketua Organisasi Pembebasan Paléstina Yasser Arafat dina upacara nandatanganan Oslo Accords dina 13 Séptémber 1993. Numutkeun Pasal 7 Konvénsi Wina 1969, prosés negosiasi (negosiasi), nyoko kana naskah (adoption), jeung auténtikasi (authentication) tina dokumén asli anu dilaksanakeun ku utusan nagara kudu boga Lengkep Surat Kuasa (kuasa pinuh).[45][46] Definisi "full power of attorney" nurutkeun Pasal 2(1)(c) Konvénsi Wina 1969 nyaéta "dokumen anu dikaluarkeun ku otoritas kompeten hiji nagara anu nunjuk hiji atawa sababaraha jalma pikeun ngawakilan nagara dina negotiating, stipulating, atawa ngaoténtikasi téks kasapukan, pikeun nyatakeun niat nagara pikeun kaiket ku hiji kasapukan, atawa pikeun ngalaksanakeun tindakan-tindakan séjén anu aya hubunganana jeung kasapukan."[47] Utusan anu ngalakukeun teu merlukeun Surat Kuasa Penuh disebutkeun dina Pasal 7(2) Konvénsi Wina 1969, saperti kapala nagara, kapala pamaréntahan, jeung menteri luar nagri .[48][46] Dina prakna, nagara-nagara nyadiakeun Surat Kuasa Umum ka wawakil permanén dina organisasi internasional sangkan teu perlu ngaluarkeun Surat Kuasa pikeun unggal rundingan.[49] A Full Power of Attorney sorangan teu sarua jeung credential atawa letter of credence, nyaéta surat nu dibikeun ku utusan attending konferensi internasional ka hiji nagara atawa organisasi internasional hosting konferensi. Kapercayaan ieu dikaluarkeun ku nagara utusan pikeun masihan otorisasi anjeunna salaku wawakil nagara. Surat Kuasa Penuh sareng kredensial tiasa digabungkeun dina hiji dokumén.[50] Pasal 8 Konvénsi Wina 1969 teras netepkeun yén upami hiji jalma henteu nyumponan sarat anu didaptarkeun dina Pasal 7, sadayana lampahna dianggap teu boga pangaruh hukum iwal nagara nu dimaksud mastikeun yén tindakan nu dilaksanakeun ngagambarkeun pamadegan nagara éta.[51]

Saatos prosés negosiasi réngsé, nagara-nagara anu kalibet dina prosés éta kedah ngadopsi téks perjanjian. Prosés nyoko kana ieu naskah diatur dina Pasal 9 Konvénsi Wina 1969. Nurutkeun artikel ieu, nyoko kana naskah kudu ngalibetkeun sakumna nagara anu kalibet dina nyusunna, kajaba nagara-nagara ieu mikahayang lain.[52] Samentara éta, Pasal 9(2) Konvénsi Wina 1969 nyatakeun yén nyoko kana téks perjangjian dina konperénsi internasional merlukeun persetujuan dua per tilu nagara anu hadir sareng milih, kecuali dua per tilu nagara mutuskeun pikeun nerapkeun aturan séjén.[53]

Auténtikasi dokumén nyaéta prosedur anu nangtukeun final, versi otentik tina hiji pajangjian. Prosedur ieu diatur dina Pasal 10 Konvénsi Wina 1969.[54][55] Nagara anu kalibet dina rundingan bisa nangtukeun prosedur sorangan pikeun auténtikasi pasatujuan.[56] Salian ti éta, aya ogé cara tradisional pikeun ngaoténtikasi téks perjanjian anu diakuan dina Pasal 10(b) Konvénsi Wina 1969, nyaéta ngaliwatan Initialling, nandatanganan, atawa nandatanganan ad referendum dina téks kasapukan atawa Final Act. [lower-alpha 4] Inisial sorangan mangrupa prosedur nalika negotiator utama unggal nagara nulis inisialna di handap unggal kaca. Samentara éta, nandatanganan hiji referendum iklan hartina signing nu perlu dikonfirmasi afterwards guna dianggap valid. Dina prakna, initialling kana téks kasapukan bilateral dianggap sabagé tindakan nyoko kana téks ogé ngaoténtikasi éta, kajaba perjangjian ogé valid dina basa séjén.[54] Samentara éta, pasatujuan multilateral saméméhna ogé dioténtikasi ku tanda tangan, tapi pasatujuan multilateral ayeuna ditulis dina sababaraha basa anu sarua valid. Tungtungna prosésna jadi panjang jeung hésé.[57]

Tandatangan, ratifikasi jeung digentos

édit

Kroasia-EU Accession Treaty Signature dihadiran ku Perdana Mentri Hungaria Viktor Orbán, Perdana Mentri Malta Lawrence Gonzi, Perdana Mentri WalandaMark Rutte, jeung Kanselir AustriaWerner Faymann dina Pasatujuan Aksés Kroasia-EU 2011. Estonia jadi anggota pinuh OECD sanggeus Duta Besar Éstonia ka Perancis Sven Jürgenson nepikeun perjangjian digentos Éstonia ka Departemen Luar Negeri Perancis pikeun neundeun, 9 Nopémber 2010 Duta Besar Éstonia ka Perancis, Sven Jürgenson, nepikeun kasapukan digentos Estonia ka Kamentrian Luar Negeri Perancis pikeun deposit, 9 Nopémber 2010. Kalayan perjangjian digentos ieu, Éstonia sacara resmi ngagabung ka Organisasi Kerjasama Ékonomi sareng Pangwangunan. Nagara jeung subjék hukum internasional lianna (sapertos organisasi internasional) bisa nganyatakeun niat maranéhna pikeun kabeungkeut ku hiji pajangjian.[58] Pasal 11 Konvénsi Wina 1969 ngajelaskeun sababaraha cara nu bisa dilaksanakeun. , nyaéta signing (' 'signature); bursa dokumén anu jadi perjangjian; ratifikasi (atawa ratifikasi), ditampa (katampi), atawa persetujuan (persetujuan); digentos (digentos); atawa ku cara nu sapuk sejen.[59][60] Sacara umum, hiji perjangjian internasional bakal nangtukeun prosedur mana nu kudu dituturkeun . [61]

Pasal 12 Konvénsi Wina 1969 ngamungkinkeun ngagunakeun prosedur penandatanganan upami éta diatur ku perjangjian anu dimaksud atanapi disatujuan ku nagara-nagara anu kalibet dina rundingan.[62][61] Contona, dina taun 1990, Iraq nyoba ngaku yén maranéhna masih tacan ngaratifikasi pajangjian wates jeung Kuwait dina taun 1963 sarta ngan geus ditandatanganan, jadi perjanjian nyaeta batal. Sanajan kitu, Dewan Kaamanan PBB teu narima argumen ieu sabab pajangjian teu merlukeun ratifikasi sarta geus didaptarkeun ka PBB.[62] Dina prakna , loba pasatujuan masih merlukeun ratifikasi sanajan perjangjian geus ditandatanganan.[63]

Pertukaran dokumén diatur dina Pasal 13 Konvénsi Wina 1969. Prosedur ieu biasana dilaksanakeun ngaliwatan bursa catetan diplomatik. Dina prakna, catetan nu dimaksud mindeng nyatakeun yén bursa dokumén constituting pajangjian ieu bakal mawa pangaruh ngan lamun unggal pihak geus ngabéjaan pihak séjén yén prosedur konstitusional na geus réngsé. Ieu sarua jeung ratifikasi.[64]

Ratifikasi sorangan didefinisikeun dina Pasal 2(1)(b) Konvénsi Wina 1969 salaku kalakuan hiji nagara di tingkat internasional anu nangtukeun idinna pikeun kaiket ku hiji pajangjian. Ratifikasi bisa dilaksanakeun ku cara tukeur sertipikat ratifikasi (dijieun ku eksekutif) jeung sertipikat ratifikasi nagara séjén (pikeun pasatujuan bilateral), atawa ngirimkeun sertipikat ratifikasi ka lembaga depositary otorisasi (pikeun pasatujuan multilateral). Prosedur ratifikasi diperlukeun sabab butuh waktu pikeun nagara anu geus nandatanganan atawa ngadopsi kasapukan pikeun nyatakeun yén nagara éta kabeungkeut ku éta.[65] Ieu bisa jadi alatan dina [[konstitusional] hukum|hukum konstitusional]] hiji nagara, pajangjian éta kudu dijieun undang-undang pikeun jadi hukum,[65] atawa meureun kusabab ratifikasi merlukeun persetujuan ti parlemen di tingkat nasional.[63] Sanggeus prosés ratifikasi, perjangjian anu dimaksud teu kudu ngabeungkeut nagara-nagara anu nuturkeun prosedurna, sabab mindeng pajangjian internasional merlukeun sajumlah minimum nagara anu ngaratifikasi saméméh perjangjian dikuatkeun.[66]

Samentara éta, nurutkeun Pasal 14(2) Konvénsi Wina 1969, "acceptance" jeung "approval" boga syarat sarupa ratification. Dasarna henteu aya béda anu signifikan antara tanda tangan anu masih peryogi ratifikasi, ditampa atanapi persetujuan. Sabagéan ageung pasatujuan multilateral ayeuna gaduh artikel anu nyatakeun "tunduk kana ratifikasi, nampi atanapi persetujuan". Dasarna Konvénsi Wina 1969 ngamungkinkeun pikeun prosedur ditampa sareng persetujuan sabab ratifikasi sering ngabutuhkeun persetujuan parlemén. Aya ogé pasatujuan nu ukur ngidinan ditampa. Conto nyaéta kasapukan anu diadegkeun dina naungan Organisasi Pangan sarta Pertanian.[67]

Rupa-rupa pasatujuan multilateral ogé ngawenangkeun prosedur digentos, utamana pasatujuan nu teu bisa ditandatanganan deui (contona sabab deadline geus kaliwat).[68] Tapi, Pasal 15 Konvénsi Wina 1969 nyadiakeun yén digentos ngan diijinkeun lamun prosedur diijinkeun ku kasapukan atawa lamun nagara pihak ka pasatujuan ngidinan.[69] Dasarna, ngaliwatan prosedur digentos, hiji nagara bisa gabung jeung kasapukan ku ngirimkeun dokumén digentos ka nagara depository.[70] Samentara éta, pikeun "cara séjén sapuk", contona "Teks ngadegkeun Komisi pikeun Persiapan Perjangjian Larangan Uji Komprehensif] Uji Nuklir" taun 1996 diadegkeun ngaliwatan résolusi anu dikaluarkeun ku nagara-nagara anu geus nandatanganan Perjangjian Larangan Uji Nuklir Komprehensif sarta langsung dilarapkeun ka nagara-nagara ieu.[71]

Syarat

édit

Citakan:Jangkar Numutkeun Pasal 2(1)(d) Konvénsi Wina 1969, "persyaratan" atanapi "reservasi" (reservations) nyaéta "pernyataan sapihak, naon waé istilah atanapi sebutan anu tiasa dipasihkeun, dilakukeun ku nagara nalika ditandatanganan, ngaratifikasi, narima, satuju, atawa ngaksés kana hiji perjangjian anu boga tujuan pikeun ngabatalkeun atawa ngarobah dampak hukum tina katangtuan nu tangtu anu aya dina perjangjian dina aplikasina ka nagara."[72] Persyaratan on dasarna ngan bisa dilakukeun pikeun pasatujuan multilateral, sabab nempatkeun kaayaan dina pasatujuan bilateral sarua jeung ménta pihak séjén pikeun ngarobah eusi perjangjian. sarta mastikeun hiji perjangjian multilateral.[73]

Saratna teu sarua jeung deklarasi interpretatif (deklarasi interpretatif) nu dikaluarkeun ku hiji nagara kalawan tujuan sangkan interpretasi hiji perjangjian saluyu jeung hukum nasionalna. [74] boga dampak hukum dina pasatujuan patali. [75] Contona, Britania Raya ngirimkeun deklarasi interpretasi ngalawan Convention on the Rights] tina Anak anu nyatakeun yén istilah "indung bapa" dina perjanjian ngarujuk ka jalma anu dianggap kolot dina hukum nasional, kalebet kolotna tunggal.[[#cite_note-FOOTNOTEAust2007Moloney2004126-127}_}_Déklarasi_interpretatif_bisa_dianggap_dina_usaha_napsirkeun_eusi_kasapukan,_sarta_lamun_deklarasi_interpretasi_teu_ditolak,_nagara_séjén_bisa_dianggap_geus_narima_interpretasi._'"`UNIQ--ref-0000005F-QINU`"'_Dina_prakna,_aya_rupa-rupa_deklarasi_interpretasi_nu_boga_pangaruh_hukum_sarua_salaku_reservations_(disebut_"hiden_reservation"_atawa_"disguised_reservation")._Deklarasi_jenis_ieu_bakal_tetep_dianggap_sarat.'"`UNIQ--ref-00000060-QINU`"''"`UNIQ--ref-00000061-QINU`"'_Pasal_19_Konvénsi_Wina_1969_netepkeun_yén_kaayaan_éta_diidinan_upami_kaayaan_éta_dilarang_ku_perjanjian_anu_aya_hubunganana,_upami_perjanjian_nyatakeun_yén_ngan_ukur_kaayaan_anu_tangtu_anu_tiasa_diajukeun,_sareng_upami_kaayaan_éta_bertentangan_sareng_tujuan_sareng_maksud_tina_perjanjian._'"`UNIQ--ref-00000062-QINU`"'_Saterusna,_Pasal_20(2)_Konvénsi_Wina_nyebutkeun_yén_kaayaan_dina_pasatujuan_plurilateral_teu_diwenangkeun_lamun_harti_jeung_tujuan_pasatujuan_ieu_nunjukeun_yen_perjangjian_merl|[80]]] Sajaba ti éta, Mahkamah Éropa pikeun Hak Asasi Manusa dina kasus Belilos v . Swiss (1988) nyatakeun yén deklarasi interpretasi anu dilakukeun ku Swiss nalika ngaratifikasi Konvénsi Éropa ngeunaan Hak Asasi Manusa mangrupikeun sarat anu teu sah sareng tiasa dipaliré, ku kituna Swiss tetep kaiket ku konvénsi éta sadayana.[81][82] Hal anu sarua ogé ditepikeun dina masalah Loizidou v. Turki (1995),[83][82] sanajan hakim dina masalah éta henteu ngajelaskeun naha Mahkamah bisa misahkeun sarat tina piagam ratifikasi .[83] Samentara éta, dina taun 1951, Mahkamah Kaadilan Internasional nyatakeun dina pamadegan piwuruk Reservations to the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide' ' yén nagara nu ngirimkeun sarat ngan bisa dianggap salaku pihak kana hiji perjangjian lamun saratna teu bertentangan jeung harti jeung tujuan hiji perjangjian (dina hal ieu Genocide Convention).[84] [85]

Lamun sarat anu diajukeun ku hiji nagara henteu dilarang ku pasatujuan anu sasuai, nagara-nagara séjén masih bisa nolak sarat éta dina dasar naon waé. [86] Pasal 20(4) Wina 1969 Konvénsi lajeng ngécéskeun panolakan hiji sarat ku hiji pihak moal invalidate kasapukan patali, sarta sarat bakal langsung jadi efek lamun nagara sejen narima sarat. ngirimkeun sarat jeung nagara nolak saratna. tiasa mundur sarat iraha waé aranjeunna hoyong iwal kasapukan saluyu gaduh katangtuan sanés.[87]

Interprétasi

édit

1969 Konvénsi Wina

édit

Aturan ngeunaan interpretasi perjangjian dijelaskeun dina Pasal 31 jeung 32 Konvénsi Wina 1969. [88] Ieu dua artikel dianggap ngalambangkeun adat istiadat internasional anu geus aya ti saméméh 1969 sarta mangrupa [89][90] Ieu ogé diakuan ku pangadilan saperti International Court of Justice, International Court of Law of the Sea, Pangadilan Éropa ngeunaan Hak Asasi Manusa, Pengadilan Éropa, ogé Badan Patempatan Sengketa Organisasi Perdagangan Dunya.[91] Ku alatan éta, aturan dina dua artikel ieu bisa dilarapkeun ka pasatujuan nu di luar lingkup Konvénsi Wina 1969, saperti pasatujuan dirumuskeun ku pihak nu teu nuturkeun konvénsi.[92]

Pasal 31 Konvénsi Wina 1969 nétélakeun yén "Perjangjian diinterpretasikeun kalawan itikad alus luyu jeung harti anu biasa dirumuskeun kana istilah-istilah perjangjian luyu jeung kontéksna sarta dumasar kana harti jeung maksud tina perjangjian."[93] Pasal 31(3) ogé nyebatkeun dokumén-dokumén séjénna anu bisa dipertimbangkeun babarengan jeung kontéksna, nya éta: 1) perjangjian anu dilakukeun saterusna patali jeung interpretasi perjangjian atawa aplikasina, 2) prak-prakan saterusna nu ngahasilkeun kasapukan dina napsirkeun perjangjian, jeung 3) aturan hukum internasional sejenna nu bisa lumaku.[94] Samentara éta, "tujuan jeung tujuan" hiji perjangjian bisa disebutkeun kalawan jelas dina mukadimah atawa artikel (misalna Pasal 1 Piagam PBB).[95] Tapi, "maksud jeung tujuan" teu bisa dipaké pikeun ngarobah harti nu ilahar dibikeun ka hiji istilah.[96]

Pasal 32 Konvénsi Wina 1969 ogé ngamungkinkeun ngagunakeun sarana interpretasi tambahan (cara interpretasi tambahan) pikeun mastikeun hasil interpretasi anu geus dilaksanakeun luyu jeung Pasal 31, atawa lamun interpretasi hasilna harti "ambigu". atawa teu jelas) atawa "manifestly absurd atawa teu munasabah". Nanging, tujuan utama tina metode interpretasi tambahan ieu nyaéta pikeun ngajelaskeun harti anu diturunkeun tina Pasal 31, sareng Pasal 32 henteu kedah dianggo salaku titik awal.[97] Salian ti yén, nurutkeun ahli hukum internasional Makane Moïse Mbengue, pamakéan istilah "suplemén" (tambahan) jeung "mungkin" (bisa) dina Pasal 32 nunjukkeun yén métode ieu ngan pelengkap, sarta juru boga kabébasan. pikeun milih naha ngagunakeun métode ieu atawa henteu. [98] Dokumén persiapan perjanjian (travaux préparatoires) sorangan mangrupa salah sahiji conto anu dijelaskeun ku Pasal 32 . [99] Aya sababaraha cara tambahan pikeun interpretasi anu bisa dipaké pikeun mantuan prosés interpretasi, contona nyaéta argumentum a contrario (interpretasi dumasar kana alesan yén nu nulis perjangjian bakal nyieun rumusan jelas lamun éta maksud nu dipikahoyong ku maranéhna).[99][100]

Samentara éta, pasatujuan multilateral mindeng dirumuskeun dina sababaraha basa. Pasal 33 Konvénsi Wina 1969 netepkeun yén sadaya vérsi resmi tina hiji kasapukan dianggap sarua ngadeg, sanajan aya béda dina harti antara versi, iwal pihak-pihak dina kasapukan nyieun katangtuan séjén (contona nyieun hiji basa versi paling otoritatif).[101][102] Aturan dina artikel ieu ogé dianggap ngagambarkeun adat internasional.[91]

Métode séjén

édit

Aturan interpretasi dina Konvénsi Wina 1969 sanés hiji-hijina aturan anu tiasa dianggo. Saluareun éta aya rupa-rupa prinsip, contona prinsip in dubio mitius atawa prinsip interpretasi kawates. Dumasar kana prinsip ieu, lamun eusi hiji perjangjian raises mamang, interpretasi nu kudu dipilih nyaeta imposes saeutik kawajiban ka nagara. Prinsip ieu diterapkeun ku Pengadilan Permanén Internasional dina kasus Wimbledon jeung Zona Bébas.[103] Conto séjénna nyaéta aturan éféktivitas. nu nétélakeun yén eusi perjangjian kudu ditafsirkeun sangkan unggal bagian eusina miboga harti. Prinsip ieu diterapkeun ku Mahkamah Internasional dina kasus CERD (Georgia v. Rusia), kitu ogé ku Organisasi Perdagangan Dunya Dewan Banding dina kasus AS–Bensin. [104]

Pendekatan statis jeung dinamis

édit

Ditilik tina wengkuan waktu, aya dua rupa pamarekan anu bisa digunakeun dina usaha maluruh harti hiji kasapukan, nya eta pamarekan statik jeung dinamis. Pendekatan statik (disebut oge prinsip contemporaneity) nekenkeun yen eusi perjangjian kudu diinterpretasi nurutkeun harti anu dikandung dina waktu dirumuskeun perjanjian.[105][106] Pendekatan ieu geus dipaké ku Pangadilan Internasional dina sababaraha kasus, contona Sengketa Ngeunaan Navigational and Related Rights.[107] Di sisi séjén, pendekatan dinamis ieu (ogé disebut "interpretasi évolusionér" atawa "évolusionér") ngarujuk kana harti dina waktu interpretasi dijieun.[105][[#cite_note-FOOTNOTEMarceau2018'"`UNIQ--nowiki-00000086-QINU`"'Aust2007266-112|[108]]] Cara séjén anu leuwih gancang bisa ditempo dina Pasal 21( 3) Customs Treatment of Pool Containers Convention 1994 anu nyatakeun yén amandemen anu diusulkeun ku Komite Konvénsi éta bakal dilarapkeun ka sadaya nagara anggota dina waktos tilu bulan saatos béakna wates waktu dalapan belas bulan upami teu aya anggota anu nampik salami wates waktuna.[109]

Terminasi, gantung sareng ditarikna

édit

Konvénsi Wina 1969 ogé ngatur prosedur pikeun ngeureunkeun, ngagantungkeun, atanapi mundur tina perjanjian. Dasarna "terminasi" dianggo dina kontéks perjanjian bilateral sabab kaputusan hiji pihak pikeun ngeureunkeun kalibetna dina perjanjian sapertos kitu ogé bakal ngeureunkeun perjanjian. Di sisi séjén, "ditarikna" dipaké dina konteks pasatujuan multilateral sabab ditarikna salah sahiji pihak moal mungkas perjanjian.[110] Pasal 54 Konvénsi Wina 1969 nyebutkeun yén salah sahiji pihak bisa nungtungan atawa mundur tina hiji perjangjian: a) saluyu jeung kaayaan perjangjian, atawa b) iraha wae kalawan idin ti pihak séjén.[111] The Suppression of Bombings]] 1997, sakumaha disadiakeun dina Pasal 23.[112]

Sanajan kitu, sababaraha pasatujuan teu boga katangtuan ngeunaan terminasi atawa ditarikna, contona nyaéta Genocide Convention.[113] Dina kaayaan ieu, Pasal 56(1) tina 1969 Wina Konvénsi ngalarang terminasi atawa ditarikna tina hiji perjangjian iwal pihak-pihak nu kalibet dina perjangjian boga niat ti awal pikeun nampa kamungkinan terminasi atawa ditarikna, atawa lamun hak terminasi atawa ditarikna tersirat dina perjangjian.[[#cite_note-FOOTNOTEAust2007Zimmermann2006289-290}_}_Contona,_dina_bulan_Agustus_1997,_[[Koréa_Kalér]]_nyoba_kaluar_tina_[[Perjanjian_Internasional_ngeunaan_Hak_Sipil_jeung_Pulitik]]_([[Basa_Inggris|Basa_Inggris]]:_<span_lang="en"_>''Perjanjian_Internasional_ngeunaan_Sipil_jeung_Hak_Pulitik''</span>[[Category:Articles_containing_explicitly_cited_English-language_text]],_disingget_ICCPR_),_hiji_pajangjian_HAM._Perjangjian_ieu_leres-leres_henteu_nyarios_kamungkinan_ditarikna.'"`UNIQ--ref-0000008D-QINU`"'_[[Badan_pajangjian]]_pikeun_perjangjian_ieu,_[[Komite_Hak_Asasi_Manusa]],_dikonfirmasi_dina_''Umum_Koméntar_No._26''_yén_ti_mimiti_pihak-pihak_anu_kalibet_dina_ICCPR_henteu_ngaku_kamungkinan_ditarikna,_ku_kituna_nagara-nagara_anggota_ICCPR_henteu_tiasa_nyatakeun_mundur_tina_perjanjian_ieu._Sajaba_ti_éta,_Komite_Hak_Asasi_Manusa_nambihkeun_yén_ICCPR_nyaéta_hiji_perjangjian_anu_ngandung_hak_universal_anu_lumaku_pikeun_sakabéh,_ku_kituna_perjangjian_ieu_henteu_samentara_kawas_perjangjian_séjén_anu_ngidinan_nagara-|[125]]]

Numutkeun ahli hukum internasional Anthony Aust, aya sababaraha adat internasional anu aya hubunganana sareng suksesi perjangjian. Dasarna, nagara anyar henteu langsung ngawariskeun kasepakatan anu poko-pokona aya hubunganana sareng hubungan politik nagara miheulaan sareng nagara-nagara sanés, contona, perjanjian aliansi. Nagara nu anyar kabentuk bakal ngawariskeun pasatujuan nu patali jeung status teritorial atawa navigasi walungan, contona, nagara urut Yugoslavia nu diwariskeun kalibet Yugoslavia dina Perjangjian Austria Bangsa-Bangsa dina 1955. Lamun hiji nagara jadi bagian tina nagara sejen ( saperti Jerman Wétan nu dihijikeun jeungJérman Kulon dina taun 1990), perjangjian nu saacanna diiluan ku nagara nu ngagabung moal diwariskeun ku nagara nu narima anéksasi, kajaba kajadian anu lumangsung nyaéta ngahijikeun antara dua nagara (sapertos unifikasiRepublik Yaman sareng Républik Démokratik Rakyat Yaman dina taun 1990). Nagara-nagara anyar biasana henteu langsung ngawariskeun kasepakatan multilateral sareng aranjeunna bébas milih naha bakal diwariskeun atanapi henteu.[126]

Kateupastian

édit

Perjangjian internasional ogé tiasa dianggap teu sah kusabab sababaraha hal. Ieu diatur dina Pasal 46–53 jeung 64 Konvénsi Wina 1969, sanajan dina prakna artikel ieu jarang dipaké ku nagara-nagara pikeun nyatakeun hiji perjangjian batal jeung batal.[127] Pasal 46 Konvénsi Wina 1969 ngandung palanggaran hukum nasional ngeunaan kakawasaan pikeun nyimpulkeun pasatujuan (ultra vires). Pelanggaran sapertos kitu teu tiasa dianggo salaku alesan pikeun nyatakeun yén perjanjian teu sah upami palanggaran éta nyata sareng aya hubunganana sareng aturan penting sareng dasar hukum nasional. Contona nyaéta nalika hiji wilayah luar negeri nyieun perjangjian jeung nagara séjén tanpa idin ti pamaréntah puseur.[128] Samentara éta, Pasal 47 Konvénsi Wina 1969 nguruskeun kalayan utusan nagara-nagara anu lalawora saluyu jeung watesan kakawasaanana pikeun ngabeungkeut nagara kana pajangjian. Lalawora ieu ogé teu bisa dijadikeun alesan pikeun ngadéklarasikeun hiji perjangjian teu sah iwal watesan ceuk geus dibere beja ka nagara séjén kalibet dina hungkul saméméh utusan dikedalkeun niat na kabeungkeut. Sanajan kitu, aturan ieu ngan relevan pikeun pasatujuan nu teu merlukeun ratifikasi sabab nagara masih boga kasempetan pikeun ngabolaykeun lampah utusan nu ngalanggar wewenang maranéhanana.[129]

Hiji perjangjian ogé bisa dianggap teu sah lamun aya kasalahan dina eta (Pasal 48), lamun hiji nagara ngagunakeun cara curang pikeun ngolo-ngolo nagara negotiating séjén pikeun nyimpulkeun hiji perjangjian (Pasal 49), sarta lamun pernyataan hiji nagara kabeungkeut ku hiji perjangjian. dimeunangkeun tina korupsi ku wawakil nagara séjén (Pasal 50) atawa ku paksaan (Pasal 51).ancaman ngagunakeun kakuatan anu ngalanggar prinsip-prinsip hukum internasional sakumaha disebutkeun dina Pasal 2(4) Piagam PBB.[130]

Panyusun perjanjian internasional ogé kedah mastikeun yén eusi dokumén henteu bertentangan sareng jus cogens, nyaéta norma-norma wajib anu teu tiasa dileungitkeun dina kaayaan naon waé (contona, larangan genocide, perbudakan, jeung siksaan.[131] Pasal 53 Konvénsi Wina 1969 nyebutkeun yén pasatujuan kitu dianggap batal dina waktuna kacindekan. Sajaba ti éta, Pasal 64 Konvénsi Wina 1969 netepkeun yén pasatujuan anu bertentangan sareng norma jus cogens anu langsung kabentuk bakal langsung dianggap batal sareng batal.

Panyimpenan, pendaptaran jeung publikasi

édit

Téks asli Konvénsi Geneva Kahiji ti taun 1864. Pasatujuan bilateral biasana mibanda dua versi aslina ditandatanganan ku duanana nagara, sarta unggal nagara tetep salah sahiji dua dokumén. Kadang-kadang aya ogé pasatujuan bilateral nu ngan boga hiji versi aslina, sarta dina kaayaan ieu duanana nagara bakal nangtukeun nagara mana nu bakal ngajaga perjangjian ieu, atawa maranéhna ogé bisa ménta yén nagara katilu atawa organisasi internasional ngajaga perjangjian.[132] Samentara éta, pikeun pasatujuan multilateral, biasana hiji pihak bakal diangkat jadi depositary, boh nagara, organisasi internasional, atawa patugas administrasi utama organisasi éta.[133] Contona, Piagam PBB ayeuna disimpen dina arsip pamaréntahan Amérika Serikat.[134] Nagara deposito diwajibkeun ku Pasal 76 (2) tina Konvénsi Wina 1969 pikeun nindakkeun kateusaruaan sarta ngabedakeun antara kapentingan nasional jeung peranna salaku depository.[135] Fungsi utama ti depositary diatur dina Pasal 77 (1) taun 1969 Konvénsi Wina, contona, nyiapkeun salinan-salinan asli anu disertipikasi, nampi penandatanganan perjanjian, pariksa naha penandatanganan dokumén saluyu sareng prosedur, sareng ngadaptarkeun perjanjian di Sekretariat PBB.[136]

Pasal 102(1) Piagam PBB nétélakeun yén nalika hiji perjangjian anu diasupan ku hiji nagara anggota mimiti berlaku, éta perjangjian kudu kadaptar ka Sekretariat PBB pas-gancangna tuluy dikaluarkeun. Pasal 80 Konvénsi Wina 1969 ogé ngabutuhkeun hal anu sami. Aturan kitu dimaksudkeun pikeun ngahindarkeun praktek perjangjian rusiah saperti jaman antarperang.[137] Sanggeus perjangjian kadaptar ka PBB, perjangjian éta bakal dimuat dina United Nations Treaty Series (UNTS). Nepi ka tungtun taun 2006, UNTS boga 2.300 jilid diwangun ku sakurang-kurangna 50.000 pasatujuan nu kadaptar.[138]

Traktat dina hukum nasional

édit
 
  Artikel utama: Monisme jeung dualisme dina hukum internasional.

Status hukum perjangjian dina hukum nasional gumantung kana hukum konstitusional masing-masing. Sacara umum, aya dua pendekatan anu mindeng dilarapkeun, nyaéta monisme jeung dualisme. Monisme nganggap yén hukum internasional jeung nasional mangrupa bagian tina tatanan hukum anu sarua.[139] Ku alatan éta, hiji perjangjian bisa langsung jadi bagian tina hukum nasional tanpa kudu diundangkeun heula. Di nagara anu taat kana monisme, pasatujuan biasana kudu disatujuan ku parlemén. Sanggeus disatujuan, eusi perjangjian dianggap minangka hukum anu statusna leuwih luhur ti batan hukum nasional.[140] Conto nagara anu ngagunakeun pendekatan monisme nyaéta Prancis jeung Walanda. [141] Samentara éta, pendekatan dualisme nganggap yén hukum nasional jeung internasional mangrupa dua tatanan hukum misah.[139] Ku alatan éta , nagara anu taat kana dualisme teu méré status husus ka pajangjian. Aturan-aturan dina pajangjian ngan bisa dianggap salaku hukum nasional lamun eusi perjangjian geus dijieun saacanna.[142] Contona nyaéta United Kingdom; sanggeus nagara ngaratifikasi Konvénsi Éropa ngeunaan Hak Asasi Manusa, konvénsi éta dianggap boga kakuatan hukum dina hukum nasional sanggeus Parlemén Britania Raya ngaluluskeun UU HAM 1998.[143]

Katerangan

édit
  1. ↑ Jarang pisan kasepakatan anu dingaranan sapertos kieu, sareng umumna dianggo pikeun perjanjian samentawis. Tempo Aust 2007, p. 31
  2. ↑ Pikeun perjangjian anu henteu sah sacara hukum, rupa-rupa istilah anu dianggo, sapertos "soft law", "de facto agreement", "political commitment", atanapi "informal agreement" . Tempo Schmalenbach 2012, p. 43 jeung Aust 2007, p. 21
  3. ↑ Dina kontéks Organisasi Perdagangan Dunia, "perjangjian plurilateral" nyaéta hiji perjangjian anu ngan ngabeungkeut anggota anu mutuskeun pikeun ngagabung kana perjangjian. Perjangjian ieu aya dina Appendix 4 Perjangjian Marrakesh atanapi "Perjangjian WTO", sareng di jerona aya dua perjangjian, nyaéta Perjanjian Perdagangan Pesawat Udara Sipil sareng Perjanjian Pengadaan Pamaréntah. Tempo Van den Bossche & Zdouc 2017, pp. 53 jeung Schmalenbach 2012, p. 34
  4. ↑ Final Act mangrupa dokumén resmi konferensi internasional. Tempo Aust 2007, p. lvi

Catetan suku

édit

Citakan:Review


Daftar pustaka

édit

Buku

édit

Bab buku

édit

Jurnal

édit

Sumber daring

édit
  1. ↑ Shaw 2017, pp. 10.
  2. ↑ Shaw 2017, pp. 10-11.
  3. ↑ Dörr 2012a, p. 1.
  4. ↑ Shaw 2017, pp. 12.
  5. ↑ a b c Dörr 2012a, p. 3.
  6. ↑ Beaulac 2004, pp. 181-183.
  7. ↑ a b Dörr 2012a, p. 4.
  8. ↑ Dörr 2012a, p. 5.
  9. ↑ Dörr 2012a, p. 6.
  10. ↑ Shaw 2017, pp. 52.
  11. ↑ a b c Shaw 2017, pp. 685.
  12. ↑ Koléksi Perjangjian PBB.
  13. ↑ Klabbers 1996, pp. 39.
  14. ↑ Shaw 2017, pp. 685, 722.
  15. ↑ Shaw 2017, pp. 722.
  16. ↑ Gaja 1988, pp. 253-254.
  17. ↑ a b Aust 2007, p. 400.
  18. ↑ Aust 2007, p. 401.
  19. ↑ a b Aust 2007, p. 402.
  20. ↑ Aust 2007, p. 16.
  21. ↑ Schmalenbach 2012, pp. 29-30.
  22. ↑ Aust 2010, p. 50-51.
  23. ↑ Aust 2007, p. 22.
  24. ↑ Klabbers 1996, pp. 45-46.
  25. ↑ Gautier 2011, p. 58.
  26. ↑ a b Aust 2007, p. 20.
  27. ↑ Schmalenbach 2012, p. 32.
  28. ↑ Klabbers 1996, pp. 42.
  29. ↑ Aust 2007, p. 24.
  30. ↑ Aust 2007, p. 43-47.
  31. ↑ Aust 2007, p. 33.
  32. ↑ Aust 2007, p. 27.
  33. ↑ Aust 2007, p. 273.
  34. ↑ Aust 2007, p. 28.
  35. ↑ Aust 2007, p. 28, footnote #73.
  36. ↑ Schmalenbach 2012, p. 33.
  37. ↑ Schmalenbach 2012, p. 33, footnote #29.
  38. ↑ a b c Aust 2007, p. 139.
  39. ↑ Schmalenbach 2012, p. 34, footnote 36.
  40. ↑ Schmalenbach 2012, p. 34.
  41. ↑ Aust 2010, p. 51.
  42. ↑ a b Schmalenbach 2012, p. 35.
  43. ↑ Brölmann 2005, p. 384-385.
  44. ↑ Brölmann 2005, p. 383.
  45. ↑ Aust 2007, p. 75.
  46. ↑ a b Pratomo 2016, p. 108.
  47. ↑ Aust 2007, p. 77.
  48. ↑ Aust 2007, p. 78-79.
  49. ↑ Aust 2007, p. 79.
  50. ↑ Aust 2007, p. 76.
  51. ↑ Aust 2007, p. 83.
  52. ↑ Aust 2007, p. 84.
  53. ↑ Aust 2007, p. 85.
  54. ↑ a b Aust 2007, p. 89.
  55. ↑ Hoffmeister 2012, p. 163.
  56. ↑ Hoffmeister 2012, p. 165.
  57. ↑ Aust 2007, p. 90.
  58. ↑ Aust 2007, p. 94.
  59. ↑ Aust 2007, p. 95-96.
  60. ↑ Szurek 2011, pp. 188-189.
  61. ↑ a b Pratomo 2016, p. 110.
  62. ↑ a b Aust 2007, p. 96.
  63. ↑ a b Aust 2007, p. 104.
  64. ↑ Aust 2007, p. 102.
  65. ↑ a b Aust 2007, p. 103.
  66. ↑ Agustus 2007, p. 105 , 162-168.
  67. ↑ Aust 2007, p. 109-110.
  68. ↑ Aust 2007, p. 110-111.
  69. ↑ Aust 2010, p. 61.
  70. ↑ Aust 2007, p. 111.
  71. ↑ Aust 2007, p. 113.
  72. ↑ Aust 2007, p. 131.
  73. ↑ Moloney 2004, pp. 155- 156.
  74. ↑ Aust 2007, p. 127.
  75. ↑ a b Shaw 2017, p. 694.
  76. ↑ Aust 2007, p. 127- 128.
  77. ↑ Aust 2007, p. 129-130.
  78. ↑ Aust 2007, p. 131-138.
  79. ↑ Aust 2007, p. 139-140.
  80. [[#cite_ref-FOOTNOTEAust2007Moloney2004126-127}_}_Déklarasi_interpretatif_bisa_dianggap_dina_usaha_napsirkeun_eusi_kasapukan,_sarta_lamun_deklarasi_interpretasi_teu_ditolak,_nagara_séjén_bisa_dianggap_geus_narima_interpretasi._'"`UNIQ--ref-0000005F-QINU`"'_Dina_prakna,_aya_rupa-rupa_deklarasi_interpretasi_nu_boga_pangaruh_hukum_sarua_salaku_reservations_(disebut_"hiden_reservation"_atawa_"disguised_reservation")._Deklarasi_jenis_ieu_bakal_tetep_dianggap_sarat.'"`UNIQ--ref-00000060-QINU`"''"`UNIQ--ref-00000061-QINU`"'_Pasal_19_Konvénsi_Wina_1969_netepkeun_yén_kaayaan_éta_diidinan_upami_kaayaan_éta_dilarang_ku_perjanjian_anu_aya_hubunganana,_upami_perjanjian_nyatakeun_yén_ngan_ukur_kaayaan_anu_tangtu_anu_tiasa_diajukeun,_sareng_upami_kaayaan_éta_bertentangan_sareng_tujuan_sareng_maksud_tina_perjanjian._'"`UNIQ--ref-00000062-QINU`"'_Saterusna,_Pasal_20(2)_Konvénsi_Wina_nyebutkeun_yén_kaayaan_dina_pasatujuan_plurilateral_teu_diwenangkeun_lamun_harti_jeung_tujuan_pasatujuan_ieu_nunjukeun_yen_perjangjian_merlu|↑]] Aust, 2007 & Moloney 2004, p. 126-127} } Déklarasi interpretatif bisa dianggap dina usaha napsirkeun eusi kasapukan, sarta lamun deklarasi interpretasi teu ditolak, nagara séjén bisa dianggap geus narima interpretasi. [76] Dina prakna, aya rupa-rupa deklarasi interpretasi nu boga pangaruh hukum sarua salaku reservations (disebut "hiden reservation" atawa "disguised reservation"). Deklarasi jenis ieu bakal tetep dianggap sarat.[77][75] Pasal 19 Konvénsi Wina 1969 netepkeun yén kaayaan éta diidinan upami kaayaan éta dilarang ku perjanjian anu aya hubunganana, upami perjanjian nyatakeun yén ngan ukur kaayaan anu tangtu anu tiasa diajukeun, sareng upami kaayaan éta bertentangan sareng tujuan sareng maksud tina perjanjian. [78] Saterusna, Pasal 20(2) Konvénsi Wina nyebutkeun yén kaayaan dina pasatujuan plurilateral teu diwenangkeun lamun harti jeung tujuan pasatujuan ieu nunjukeun yen perjangjian merlukeun idin. sadaya nagara anu kalibet.[38] Samentara éta, Pasal 20(3) Konvénsi Wina ngatur sarat pikeun pasatujuan konstituén. Numutkeun artikel ieu, sarat pikeun pasatujuan kitu merlukeun persetujuan ti sakabéh badan kompeten dina organisasi internasional relevan, iwal pasatujuan boga aturan séjén. [79] Konvénsi Wina 1969 teu netelakeun dampak kaayaan impermissible. . Norwégia) (Bantahan Awal) jeung Interhandel (Swiss v. Amérika Serikat of America) (Bantahan Awal) nyatakeun yén sarat nu teu minuhan kaayaanana bisa dipisahkeun (severable) tina piagam ratifikasi perjangjian.{ {sfn.
  81. ↑ Moloney 2004, pp. 163-164.
  82. ↑ a b Aust 2007, p. 145.
  83. ↑ a b Moloney 2004, pp. 164.
  84. ↑ Aust 2007, p. 144-145.
  85. ↑ Moloney 2004, pp. 155-156.
  86. ↑ Aust 2007, p. 138-139.
  87. ↑ Walter 2012, p. 353.
  88. ↑ Aust 2007, p. 233.
  89. ↑ Dörr 2012b, p. 562.
  90. ↑ Aust 2007, p. 232.
  91. ↑ a b Dörr 2012b, p. 562-563.
  92. ↑ Dörr 2012b, p. 563.
  93. ↑ Aust, 2007 & Dörr 2012b, p. 588-590.
  94. ↑ Dörr 2012b, p. 592-612.
  95. ↑ Dörr 2012b, p. 585.
  96. ↑ Dörr 2012b, p. 586-587.
  97. ↑ Aust 2007, p. 244-245.
  98. ↑ Mbengue 2016, p. 399.
  99. ↑ a b Aust 2007, p. 248.
  100. ↑ Yusuf & Gambut 2017, p. 13, 18.
  101. ↑ Aust 2007, p. 253.
  102. ↑ Dörr 2012b, p. 581-582.
  103. ↑ Dörr 2012b, p. 577.
  104. ↑ Dörr 2012b, p. 578.
  105. ↑ a b Dörr 2012b, p. 572.
  106. ↑ Marceau 2018, p. 791-792.
  107. ↑ Dörr 2012b, p. 573.
  108. [[#cite_ref-FOOTNOTEMarceau2018'"`UNIQ--nowiki-00000086-QINU`"'Aust2007266_112-0|↑]] [[#CITEREFMarceau2018Dewan Kaamanan]].{sfnAust2007|Marceau et al. 2007]], p. 266.
  109. ↑ Aust 2007, p. 270.
  110. ↑ Aust 2007, p. 277.
  111. ↑ Aust 2007, p. 278, 288.
  112. ↑ Aust 2007, p. 279.
  113. ↑ Aust 2007, p. 289.
  114. ↑ Aust 2007, p. 291.
  115. ↑ De Schutter 2010, p. 56 -57.
  116. ↑ Aust 2007, p. 292.
  117. ↑ Aust 2007, p. 293-295.
  118. ↑ a b Aust 2007, p. 293.
  119. ↑ Aust 2007, p. 296.
  120. ↑ Aust 2007, p. 297.
  121. ↑ Aust 2007, p. 299.
  122. ↑ Zimmermann 2006.
  123. ↑ Aust 2007, p. 367-368.
  124. ↑ Aust 2007, p. 368.
  125. [[#cite_ref-FOOTNOTEAust2007Zimmermann2006289-290}_}_Contona,_dina_bulan_Agustus_1997,_[[Koréa_Kalér]]_nyoba_kaluar_tina_[[Perjanjian_Internasional_ngeunaan_Hak_Sipil_jeung_Pulitik]]_([[Basa_Inggris|Basa_Inggris]]:_<span_lang="en"_>''Perjanjian_Internasional_ngeunaan_Sipil_jeung_Hak_Pulitik''</span>[[Category:Articles_containing_explicitly_cited_English-language_text]],_disingget_ICCPR_),_hiji_pajangjian_HAM._Perjangjian_ieu_leres-leres_henteu_nyarios_kamungkinan_ditarikna.'"`UNIQ--ref-0000008D-QINU`"'_[[Badan_pajangjian]]_pikeun_perjangjian_ieu,_[[Komite_Hak_Asasi_Manusa]],_dikonfirmasi_dina_''Umum_Koméntar_No._26''_yén_ti_mimiti_pihak-pihak_anu_kalibet_dina_ICCPR_henteu_ngaku_kamungkinan_ditarikna,_ku_kituna_nagara-nagara_anggota_ICCPR_henteu_tiasa_nyatakeun_mundur_tina_perjanjian_ieu._Sajaba_ti_éta,_Komite_Hak_Asasi_Manusa_nambihkeun_yén_ICCPR_nyaéta_hiji_perjangjian_anu_ngandung_hak_universal_anu_lumaku_pikeun_sakabéh,_ku_kituna_perjangjian_ieu_henteu_samentara_kawas_perjangjian_séjén_anu_ngidinan_nagara-n|↑]] Aust, 2007 & Zimmermann 2006, p. 289-290} } Contona, dina bulan Agustus 1997, Koréa Kalér nyoba kaluar tina Perjanjian Internasional ngeunaan Hak Sipil jeung Pulitik (Basa Inggris: Perjanjian Internasional ngeunaan Sipil jeung Hak Pulitik, disingget ICCPR ), hiji pajangjian HAM. Perjangjian ieu leres-leres henteu nyarios kamungkinan ditarikna.[114] Badan pajangjian pikeun perjangjian ieu, Komite Hak Asasi Manusa, dikonfirmasi dina Umum Koméntar No. 26 yén ti mimiti pihak-pihak anu kalibet dina ICCPR henteu ngaku kamungkinan ditarikna, ku kituna nagara-nagara anggota ICCPR henteu tiasa nyatakeun mundur tina perjanjian ieu. Sajaba ti éta, Komite Hak Asasi Manusa nambihkeun yén ICCPR nyaéta hiji perjangjian anu ngandung hak universal anu lumaku pikeun sakabéh, ku kituna perjangjian ieu henteu samentara kawas perjangjian séjén anu ngidinan nagara-nagara mundur.[115] Samentara éta, Pasal 59(1) Konvénsi Wina 1969 ngatur mékanisme pikeun terminasi jeung gantung ngaliwatan hiji perjangjian anyar. Ieu diidinan upami perjanjian anyar dimaksudkeun pikeun ngatur hal-hal anu sami sareng perjanjian anu lami, atanapi upami eusi perjanjian énggal bertentangan sareng eusi perjanjian anu lami sareng duanana henteu tiasa diterapkeun dina waktos anu sami.[116] Aya ogé hal-hal sanés anu tiasa ngeureunkeun, ngagantungkeun atanapi mundur. Pasal 60 Konvénsi Wina 1969 ngamungkinkeun pikeun ngeureunkeun atanapi ngagantungkeun perjanjian upami salah sahiji pihak ngalanggar eusi perjanjian. Lamun kasapukan mangrupa kasapukan multilateral, pihak séjén kudu nyieun kasapukan unanimous pikeun ngagantungkeun atawa nungtungan kasapukan atawa kasapukan nu ngalanggar kana kasapukan.[117] Palanggaran sorangan henteu ngan masihan hak terminasi atanapi ditarikna; lamun palanggaran ngakibatkeun rugi, nagara nu dirugikeun boga hak pikeun ngalakukeun countermeasures atawa nungtut santunan di pangadilan internasional.[118] Pasal 61 Konvénsi Wina 1969 ngidinan terminasi atawa ditarikna lamun kawajiban tina hiji pajangjian teu bisa dilaksanakeun deui sabab objék penting pikeun palaksanaan misalna geus leungit atawa ancur.[119] Conto disebutkeun ku Komisi Hukum Internasional dina hal ieu tilelep pulo atawa garingna walungan.[120] Samentara éta, Pasal 62 Konvénsi Wina 1969 nyebutkeun yén parobahan dasar dina kaayaan ("rebus sic stantibus ) ngan bisa dijadikeun alesan pikeun mungkas atawa mundur tina hiji perjangjian lamun kaayaan ieu jadi dasar niat nagara pikeun kabeungkeut ku perjangjian, sarta lamun dampak parobahanana badag sahingga ngarobah kawajiban anu masih kudu dilaksanakeun. . Hiji conto bisa ditempo dina kasus "Racke" di Pangadilan Éropa. Pangadilan nanjeurkeun 1991 Dewan Mentri anu ngeureunkeun Pasatujuan Kerjasama Komunitas Euro-Yugoslavia 1980 salaku hasil tina Pamisahan Yugoslavia anu dianggap parobahan fundamental dina kaayaan.[121] Gemblengna, Mahkamah Internasional dina kasus Gabčíkovo–Nagymaros ngaku yén Artikel 60-62 taun 1969 Konvénsi Wina ngalambangkeun adat internasional.[118]

    Perjangjian suksesi

    édit
     
    		  Artikel utama: kawarisan nagara.

    Nalika hiji nagara anyar kabentuk sanggeus misah ti nagara séjén atawa salaku gaganti pikeun nagara nu geus bubar, timbul patarosan naha pasatujuan ratified ku nagara miheulaan ogé ngariung di nagara anyar kabentuk. Ieu teu diatur dina Konvénsi Wina 1969.[122][123] Pasatujuan Internasional]] dina 1978, tapi perjangjian ieu ngan mimiti berlaku taun 1996 sareng jumlah nagara anu ngaratifikasi éta henteu seueur; dina ahir taun 2006, jumlah nagara nu ngagabung kana pasatujuan éta ngan 21. Ieu alatan sabagéan ageung nagara nganggap perjangjian ieu teu relevan pikeun aranjeunna, utamana saprak jaman dekolonisasi geus réngsé.[124] Sanajan kitu, dina sajarah, aya sababaraha conto suksesi pasatujuan ku nagara inheriting, kayaning bubarna Uni Soviét jeung warisan pajangjian na ku Féderasi Rusia. Samentara éta, nagara-nagara anu misahkeun diri ti nagara séjén (utamana dina konteks dekolonisasi) mindeng nuturkeun prinsip tabula rasa, anu hartina nagara kudu ngaratifikasi deui perjangjian anu hayang diturutan.{ {sfn).

  126. ↑ Aust 2007, p. 369-371.
  127. ↑ Aust 2007, p. 312.
  128. ↑ Aust 2007, p. 312-313.
  129. ↑ Aust 2007, p. 315.
  130. ↑ Aust 2007, p. 317.
  131. ↑ Shaw 2017, pp. 93-95.
  132. ↑ Aust 2007, p. 324.
  133. ↑ Aust 2007, p. 325.
  134. ↑ Aust 2007, p. 326.
  135. ↑ Aust 2007, p. 329.
  136. ↑ Aust 2007, p. 332.
  137. ↑ Aust 2007, p. 339-340.
  138. ↑ Aust 2007, p. 347.
  139. ↑ a b Bakal 2015, p. 1166.
  140. ↑ Aust 2007, p. 183.
  141. ↑ Aust 2007, p. 183, 185.
  142. ↑ Aust 2007, p. 187.
  143. ↑ Aust 2007, p. 189-192.
Dicomot ti "https://su.wikipedia.org/w/index.php?title=Perjangjian_internasional&oldid=657263"