Hijrah

Hijrah (Arab:هِجْرَة) sacara harfiah hartosna pemindahan. Hijrah nyaéta hiji kajadian penting dina Sajarah Islam, di mana Nabi Muhammad saw. reujeung pamiluna pindah ti Mekkah nuju Madinah. Hijrah ieu lumangsung dina taun622, dina Basa Latin ditulis Hegira.

Sabenerna Hijrah geus diayakeun dina taun615 ka wewengkon Karajaan Ethiopia. Dina waktu éta, Karajaan Ethiopia anu leuwih dipikawanoh jeung sebutan Axum dikawasa ku saurang raja ngaranna Negus Najasyi. Tapi, Nabi Muhammad saw. henteu milu dina rombongan hijrah ieu. Dina taunanu sarua ogé, kaum musyrikin Quraisy ogé datang ka Karajaan Ethiopia. Maranéhanana boga maksud pikeun mawa balik kaum muslimin di Ethiopia, tapi hal ieu ditampik ku Negus Najasyi sanajan anjeunna geus dibayar jeung hiji peti emas. Ahirna, Negus Najasyi ngagem ageman Islam, sanggeus ngadéngé nasehat ti Ja'far bin Abu Thalib.

Hijrah dina taun 622 ieu pisan anu dijadikeun minangka patokan warsih Hijrah. Nabi Muhammad dibaturan Abu Bakar nuju ka Madinah, sarta manggihan réa aral. di antarana waktu maranéhanana berpapasan jeung Suraqah bin Malik, saurang musyrikin anu rék maéhan Nabi Muhammad. Tapi, berkat lindungan Alloh, Nabi Muhammad terhindarkan ti rencana pembunuhan Suraqah.

Kasang tukang

Di awal penyebaran Islam di Mekah, Nabi Muhammad sering ngakeulkeun ajaran-ajaran ka kaum Quraisy, saperti ngéwék sesembahan maranéhna. Sanajan karasa kaganggu, kaum Quraisy ngan saukur méré ancaman, yén maranéhna bakal ngebalikan hinaan ka Allah mun Nabi teu eureun tina ngajarkeun hal-hal éta.

Sahabat Nabi, Abdullah bin Amru, nyaritakeun yén basa manéhna keur babarengan jeung kaum musyrik di Hijr, maranéhna ngobrol ngeunaan Rasulullah bari ngaluh. Maranéhna nyebut, "Urang can kungsi sabar kieu sanggeus loba hinaan ti lalaki ieu, anu ngurangan martabat urang, ngaéléhkeun karuhun urang, ngahina agama urang, nyarékan sesembahan urang."

Dina waktu éta, Rasulullah anjog ka tempat Hajar Aswad, nyium eta batu hideung, tuluy ngalakukeun thawaf. Basa ngaliwatan maranéhna, eta kaum musyrik mimiti ngalédékan Nabi, tapi manéhna henteu ngajawab. Kocap Nabi Muhammad téh matak nyerina, nepi ka maranéhna teu bisa ngomong. Jalma anu tadina pangkeunana, tuluy nyoba ngabenerkeun jeung ngomong kalem, "Lalampah, Abul Qasim, demi Gusti, anjeun lain jalma kasar." Rasulullah pun ninggalkeun éta tempat.

Isukna, para tokoh Quraisy anu teu hadir kamari, ngareuwas nyaho réaksi kaom maranéhna anu diem deui basa Nabi ngomong kieu. Tuluy, maranéhna ngadatangan Rasulullah, nanya sabenerna naon anu diucapkeun ku Nabi Muhammad. Rasulullah ngajawab, "Bener, urang anu ngomong kitu." Salah sahiji ti maranéhna ngusek baju Nabi, tuluy Abu Bakar hudang pikeun ngabéla Rasulullah ku cucuran cimata, bari ngomong, "Na rék ditelasan jalma anu nyebutkeun ‘Gusti abdi teh Allah’?" Ahirna, maranéhna ninggalkeun Rasulullah.

Sababaraha kaum Quraisy lajeng ngadukung hal ieu ka Abu Thalib, paman Rasulullah, sina nasesahkeun alona ulah terus-terusan nyarieun perkara. Abu Thalib nasesah Nabi Muhammad tapi Nabi tetep neruskeun dakwahna. Saenggeus éta kaum Quraisy ngancam deui, Abu Thalib nitah Nabi Muhammad ngurangan bebanna. Nabi tuluy ngajawab: "Wahai Paman, upama maranéhna neundeun panonpoé di leungeun katuhu jeung bulan di leungeun kénca kaula jeung ménta urang kaluar tina jalan ieu, nepi ka Gusti nungkulan atawa nepi ka urang tilar dunya, kaula moal ninggalkeun éta." Nabi Muhammad tuluy miceun cimata sabari indit.

Hijrah ka Habasyah

Dina taun 9 Saméméh Hijriyah (613 M) atawa 7 Saméméh Hijriyah (615 M), Nabi Muhammad maréntahkeun hijrah anu kahiji ka para sahabatna ka Habasyah (Étiopia), hiji karajaan anu mayoritas penganut Karésten. Nabi teu milu dina hijrah éta. Salah sahiji anu milu hijrah nyaéta Ramlah binti Abu Sufyan, anu saterusna jadi pamajikan Nabi. Ramlah téh budakna Abu Sufyan, hiji inohong Quraisy anu waktu harita tacan narima kenabian Muhammad. Malah, kaum Quraisy ngirim utusan ka Étiopia pikeun mawa maranéhna balik deui ka jazirah Arab, tapi usaha éta gagal.

Hijrah ka Madinah

Sanggeus Abu Thalib wafat, desakan ti kaum Quraisy ka Nabi Muhammad beuki ngaronjat. Nabi geura mutuskeun pikeun maréntahkeun kaum muslim di Mekah supaya hijrah ka Madinah, di mana manéhna geus narima dukungan ti suku Aus jeung Khazraj. Dua suku ieu asalna ti Yaman sarta pindah ka Madinah sanggeus bendungan Ma'rib di Yaman ruksak. Basa maranéhna nepi, kota Madinah geus ditempatan ku sababaraha suku Yahudi.

Samentara éta, para pamingpin Quraisy kumpul di Darun Nadwah pikeun ngarencanakeun maehan Nabi Muhammad. Maranéhna satuju ngirim saurang pamilih ti tiap kabilah pikeun nyerang make pedang, sangkan tanggung jawabna kabagi-bagi, ku kituna Bani Hasyim henteu bisa males sarta ngan ukur bisa nuntut tebusan.

Najan kitu, Nabi Muhammad geus apal rencana éta. Dina malem pasamoan pamingpin Quraisy, manéhna jeung Abu Bakar Ash-Shiddiq ngamimitian hijrah ka Madinah. Sanajan diuudag ku utusan Quraisy, Nabi Muhammad hasil nepi ka Madinah kalayan salamet. Dina bulan Séptémber 622, Nabi mawa para pangikutna hijrah ka Yatsrib, kira-kira 320 kilométer di kalér Mekah. Yatsrib tuluy dipikawanoh salaku Madinat an-Nabi atawa "kota Nabi," nu engkéna disingget jadi Madinah. Kalender Hijriah nu ngarujuk kana kajadian hijrah ieu ditetepkeun ku Ali bin Abi Thalib dina taun 638 atawa 17 taun sanggeus hijrah.

Tumbu luar

Bacaan ngeunaan Hijrah Archived 2004-02-10 di Wayback Machine