Awi tamiang
| Schizostachyum | |
|---|---|
| |
| (Schizostachyum glaucifolium) | |
| Klasifikasi ilmiah | |
| Karajaan: | |
| (unranked): | |
| (unranked): | |
| (unranked): | |
| Ordo: | |
| Kulawarga: | |
| Subfamili: | |
| Supertribus: | |
| Tribus: | |
| Subtribus: | |
| Génus: | Schizostachyum |
| Type species | |
| Schizostachyum blumei | |
| Sinonim | |
| |
Awi tamiang (Schizostachyum) nyaéta tangkal awi leutik anu bukuna paranjang.[1] Tamiang ilaharna dipaké pikeun nyieun suling, toléat, sumpitan, jeung sajabana.[2]
Awi tamiang disebut ogé awi ende (Timor), buluh tamiyang (Batak), trieng iges (Aceh), bulo’lan (Kalimantan).[3][1]
Awi tamiang baheula dipaké ogé pikeun taropong paranti nunda gulungan kantéh (benang) mangsa keun ninun lawon.[4]
Ciri Mandiri
éditHirupna nahun; tangkalna ajeg ka luhur (Culms) ngadapur kékép pisan.[5] Rimpang pendék; Pachymorph; panjang 1000-1200 cm; buleudan tangkalna 50-80 mm; buku panjang 65-130 cm.[5] Régangna lateral dendroid; barijil tina palebah tangkal anu luhur; salumpitna buluan panjangna 6 mm; Ligule ngawangun membran eciliate.[5] Daun lonyod; panjang 12,6-24,4 cm; rubak 25-46 mm.[5] Daun palebah luhurna scabrous; keusrak adaxially; daun palebah handapna henteu pati keusrak.[5]
Kagunaan
édit- Tamiang dijieun pikeun waditra tiup saperti suling, toléat, bangsing, ogé hatong.[3] [6][7]
- Régangna dimangpaatkeun pikeun nyieun rupa-rupa karajinan, régangna beunang neukteukan pondok diuntun paselang jeung siki hanjeli bisa dijieun geulang atawa kongkorong.[8]
- Tamiang bisa ogé dipaké pikeun bahan nyieun sumpitan atawa paranti nyumpit .[9]
- Urang Dayak ngagunakeun awi tamiang beunang mencosan anu diperenahkeun di jero pitapak, pikeun néwak sato leuweung.[10]
- Urang NTT ngamangpaatkeun awi tamiang pikeun songsong mangsa mirun seuneu anu katelahna hulo angi.[7]
Tempo ogé rupa-rupa awi
édit
Dicutat tina
édit- ↑ a b Uluk, Asung; Made Sudana,Eva Wollenberg (2001). Perhiasan Tradisional Indonesiaa. Bogor: CIFOR. ISBN 979-8764-74-9.
- ↑ Luthfiyani, Lulu (2016). Kamus Genggam Bahasa Sunda. Yogyakarta: HutaMedia. ISBN 978-602-6475-27-5.
- ↑ a b Banoe, Pono (2003). Kamus musik. Yogyakarta: Kanisius. ISBN 978-979-497-338-7.
- ↑ Mustapa (R.), Hasan (1913). Bab adat2 oerang Priangan djeung oerang Soenda lian ti eta. Cornell University: Kantor Tjitak Kangdjĕng Goepĕrnĕmen.
- ↑ a b c d e "Schizostachyum aequiramosum". Royal Botanic Garden. 2016-2-3. Diakses tanggal 2017-06-21.
- ↑ Rosidi, Ajip (2000). alam, manusia, dan budaya, termasuk budaya Cirebon dan Betawi. Jakarta: Pustaka Jaya.
- ↑ a b Atmadibrata, Enoch; Nang Hendi K. Danumiharja, Yuli Sunarya (2006). Khazanah seni pertunjukan Jawa Barat. Jakarta: Dinas Kebudayaan dan Pariwisata Jawa Barat.
- ↑ Husni, Muhammad; Tiarma Rita Siregar (2000). Perhiasan Tradisional Indonesiaa. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan.
- ↑ Pendidikan, Departemen (1987). Perhiasan Tradisional Indonesiaa. Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, Proyek Inventarisasi dan Dokumentasi Kebudayaan Daerah.
- ↑ Melalatoa, M. Junus (1995). Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonésia Jilid L-Z. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan.
|
Artikel ieu mangrupa taratas, perlu disampurnakeun. Upami sadérék uninga langkung paos perkawis ieu, dihaturan kanggo ngalengkepan. |
| Wikispecies mibanda émbaran ngeunaan: Awi tamiang |