Al-Ghazali

Abū Ḥāmid Muḥammad ibn Muḥammad al-Ghazālī (basa Pérsia: ابو حامد محمد ابن محمد غزالی; leuwih dipikawanoh ku ngaran Al-Ghazali atawa Al-Ghazzal; di dunya kulon pertengahan mah ngaranna dipikawanoh minangka Abuhamet jeung Algazel; gelar Hujjatul Islam; ti taun 1058 – 1111)^[1]^[2] nyaéta saurang pamikir tur praktisi atikan anu icikibung ku cara langsung.^[1] Téologi atawa élmu kalam jeung filsafat ogé mangrupa élmu anu diteuleuman ku anjeunna.^[1] Ninggang mangsa di ahir hayatna, Al-Ghazali ninggalkeun sagala panalungtikanna anu saterusna éstuning tasawuf anu jadi pacekelan nyatana jalan Sufi téa anu dipilihna.^[1]

Lalakon Kahirupan

Al-Ghazali gumelar di Ghazaleh, hiji désa di deukeut Tus di daérah Khurasan (Pérsia) dina taun 1058 Maséhi.^[1] Anjeunna katurunan persia ogé patula-patali jeung kulawarga raja-raja Saljuk anu maréntah daérah Khurasan, Jibal, Irak, Jazirah, Pérsia jeung Ahwaz.^[1] Kolotna digaé minangka tukang mintal wol anu dina basa Arab disebut gazzal.^[1] Bapana jalma miskin anu jujur, hirup tina usaha mandiri, jeung anjeunna mindeng pisan ngadatangan ka bumi para 'Alim ulama, tolab élmu jeung migawé hadé ka aranjeunna.^[1]

Atikan

Al-Ghazali boga saurang adi anu ngaranna Ahmad, duanana jadi ulama agung jeung pengagum sarta nu mikacinta élmu.^[2] Ku berkahna pitulung saurang sufi basajan jeung saeutik harta anu diwariskeun ku kolotna, Al-Ghazali jeung dulurna abus Madrasah Tingkat Dasar (Madrasah Ibtidaiyah) jeung nyangkem élmu-élmu dasar.^[2] Guruna anu utama di madrasah éta nyaéta Yusuf Al-Nassaj, saurang sufi anu saterusna ngaranna disebut ogé Imam Al-Haramain, Al-Nassajlah anu mimiti pisan neundeun dasar-dasar pamikiran sufi dina diri Al-Ghazali.^[2] Al-Ghazali diajar élmu fiqih, mantiq, ogé ushul.^[2]

Anjeunna ogé diajar filsafat tina risalah-risalah ikhwanusshofa karangan Al-Farabi jeung Ibnu Maskawaih, ku kituna ngaliwatan ajaran-ajaran ahli filsafat éta, Al-Ghazali bisa neuleuman paham-paham Aristotélés ogé pamikir Yunani nu lianna.^[2] Anjeunna ogé diajar ajaran Islam ti imam Syafi'i, Haramlah, Jambad, Al-Muhasibi, jeung lain-lain. Al-Ghazali ogé guguru ka imam Abu Ali Al-Faramzi, murid Al-Qusyairi anu kawentar jeung sahabat Al-Subkhi, anjeunna miboga jasa anu gedé dina ngajarkeun élmu tasawuf ka Al-Ghazali.^[2] Hiji Mangsa, Al-Ghazali iilueun dina padungdengan jeung sakumpulan ulama ogé para intelék anu dihadiran ku Nidham AlMulk.^[2]

Karya-Karya Al-Ghazali

Kelompok Filsafat jeung Élmu Kalam

Maqashid al-Falasifah (tujuan para filosof)^[2]
Tahaful al- Falasafah (karancuan para filosof)^[2]
Al-Iqtishad al-I'tiqad (moderasi dina aqidah)^[2]
Al-Munqidz min al-Dhalal (pangbébas tina kasesatan)^[2]
Al-Maqashidul asna fii m'aani asmaaillah al-Husna (harti ngran tuhan anu Hasan)^[2]
Faishalut tafriqoh bainal Islam wa al-zindiqah (bebédaan antara Islam jeung zindiq)^[2]
Al-Qishasul Mustaqiin (jalan pingeun ngabéréskeun pasalingsingan pangedalan)^[2]
Al-Mustadhiri (pajéntréan-pajéntréan)^[2]
Hujaitul Haq (argumén anu bener)^[2]
Mufsilul khilaf fi ushuluddin (misahkeun pasalingsingan danal ushuluddin)^[2]
Al-Muntahal fi'ilmi jidal (tata cara dina élmu sawala)^[2]
Al-Madhnun bin'Ala ghairi ahlihi (persangkaan kana lain ahlina)^[2]
Mahkum nadhlar (metodologika)^[2]
Asraar"Ilmi al-ddin (rusiah élmu agama)^[2]
Al-Arba'in fi ushuluddin (40 masalah ushuluddin)^[2]
Iljam al-awam 'an al-ilmil al-kalam (ngahalangkeun jalma awam tina élmu kalam)^[2]
Al-Qulu al-jamil fi ar-ar-Raddi 'ala man ghayar al-Injil (kecap anu hadé pikeun jalma-jalma anu ngarobah injil)^[2]
Mi'yaaru al-'Ilmi (timbangan élmu)^[2]
Al-Intishar al-lam (rusiah-rusiah alam)^[2]
Isbatun Nadhlar (ngantebkeun logika)^[2]

Kelompok Élmu Fiqih jeung Ushul Fiqih

Al-BBasith (babalas anu mijero)^[2]
Al-Wasith (parantara)^[2]
Al-Wajiz (surat-surat wasiat)^[2]
Khulashatu al-Mukhtashar (intisari ringkesan karangan)^[2]
Al-Mustasufa (petingan)^[2]
Al-Mankhul (adat kabiasaan)^[2]
Syifahul 'Aah fi al-Qiyas wa at-Ta'liil (panyageur anu hadé dina qiyas jeung ta'alil)^[2]
Adz-Dzari'ah ila Makaarim asy-Syari'ah (jalan kana kamulyaan syari'ah)^[2]

Kelompok Élmu ahlak jeung tasawuf

Ilya 'Ulum al-Ddin (ngahirupkeun deui élmu-élmu agama)^[2]
Mizan al-Amal (timbangan amal)^[2]
Kimiyaa as-Sa'aadah (kandungan kebagjaan)^[2]
Misykaat al-Anwar (relung-relung cahya)^[2]
Minhaaj al-Abidin (tetekon ibadah)^[2]
Ad-Dharar al-Fakhirah fi kasyfi 'ulum al-Khirah (mutiara panyikap ahérat)^[2]
Al-Layyini fi al-Wahdah (leuleus-leuleus dina kasatuan)^[2]
Al-Qurabah 'Azza Wazalla (ngadeukeurkeun diri ka Allah)^[2]
Ahlu Al-abrar wa An-Najaat min Al-Asraar (ahlak anu lempeng keung nyelametkeun tina kagoréngan)^[2]
Bidaayat Al-Hidayah (ngamimitian meunangkeun pituduh)^[2]
Al-Mabadi wa Al-Ghaayah (ngamimitian jeung tujuan)^[2]
Talbis Al-Iblis (tipu daya syaithan)^[2]
Nasihat Al-Mulk (nasihat pikeun raja-raja)^[2]
Al-'Uhum Al-Laduniyyah (élmu-élmu ladunia)^[2]
Al-Risalah Al-Qudsyih (risalah suci)^[2]
Al-Makhadz (tempat panyokotan)^[2]
Al-Amali (kamuliaan)^[2]

Kelompok Élmu Tafsir

Yaquu at-Ta'wil fi tafsir at-Tanzil (métodologi ta'wil dina jero tafsir anu diturunkeun)^[2]
Jawaahir al-Qur'an (rusiah anu kawengku dina al-Qur'an)^[2]

Rujukan

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Heri, Totong. 2008. Pemikiran Al-Ghazali Tentang Pendidikan. Jakarta: UHAMKA.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z ^aa ^ab ^ac ^ad ^ae ^af ^ag ^ah ^ai ^aj ^ak ^al ^am ^an ^ao ^ap ^aq ^ar ^as ^at ^au ^av ^aw ^ax ^ay ^az ^ba ^bb ^bc Suyitno, Y. 2009. Tokoh-tokoh Pendidikan Dunia (dari dunia timur, timur tengah dan barat). Bandung: Universitas Pendidikan Indonesia.

[hiji-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Heri, Totong. 2008. Pemikiran Al-Ghazali Tentang Pendidikan. Jakarta: UHAMKA.

[dua-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z ^aa ^ab ^ac ^ad ^ae ^af ^ag ^ah ^ai ^aj ^ak ^al ^am ^an ^ao ^ap ^aq ^ar ^as ^at ^au ^av ^aw ^ax ^ay ^az ^ba ^bb ^bc Suyitno, Y. 2009. Tokoh-tokoh Pendidikan Dunia (dari dunia timur, timur tengah dan barat). Bandung: Universitas Pendidikan Indonesia.

[1]

[2]